Het hooliganverleden van John van den Heuvel: ‘Ik heb een nacht vastgezeten’

Bij de politie werken lijkt ons geen pretje. Toch heb je het jaren gedaan.
‘Ja, toen ik 18 was heb ik in Amsterdam gesolliciteerd. In die tijd was ik al een fervent PSV-supporter. Ik zat bij de harde kern, de L-side, en stond vaak vooraan bij vecht­ partijen en andere rottigheid. Het ergste waar ik bij werd betrapt is een bushokje finaal in elkaar trappen. Kwam er net een politieauto voorbij, werd ik afgevoerd naar het bureau en heb ik een nacht vastgezeten. Dat was bijzonder lullig, want ik had net die sollicitatie lopen. Ik ben echt door het oog van de naald gekropen toen, want ik vertelde de rechercheur dat ik binnenkort een sollicitatiegesprek zou hebben. Nou, donder maar op, zei hij, zulke collega’s hebben we niet nodig. Toch heeft hij nooit iets met mijn vandalisme gedaan, niet eens een proces-verbaal opgemaakt. Dat was mijn redding.’

Mis je de politie?
‘Nee, hoewel ik er superleuk werk heb gedaan. Ik mis de bureaucratie ook zeker niet en het gezeik van mensen die heel gehaaid op promotie joegen, maar het werk op straat, daar zou ik moeiteloos in mee kunnen draaien. Wat ik zo mooi vind: er wordt van je verwacht dat je een stap vooruit zet als het moeilijk wordt, en niet wegrent of je verschuilt. Ik heb ook altijd die saamhorigheid gevoeld met collega’s in een moeilijke situatie. Ga er maar aan staan: is er een enorme knokpartij, arriveer jij als eerste auto, kom je in een complete chaos terecht en dan moet je er toch op af met je knuppeltje. Ja, dat zijn hachelijke momenten. En ik heb dat nog weleens, dat ik eropaf wil stormen. Ik was een paar jaar geleden mee met PSV tegen FC Kopenhagen. PSV kwam op 0-4 en een stel Deense supporters gooide bier over ons heen. Ik voelde het zo in mijn nek lopen. Ook een van de beveiligers en een vriend kwamen helemaal onder te zitten, alles gutste over hun nieuwe jassen. De beveiliger had van tevoren aan de groep uitgelegd: het belangrijkste is altijd rustig blijven, de-escaleren als er iets gebeurt. Nou, hij werd zo kwaad, draaide zich om en gooide een volle beker bier naar die Denen. Toen ontstond er een opstootje en ik dacht: als het nu vechten wordt, dan ga ik er ook voor. Ik had precies gezien wie er had gegooid, stond hem met een wijzend vingertje aan te kijken, zo van: jij bent voor mij vriend! Ik had mijn bril al afgezet. Maar toen kwamen er beveiligers naar me toe en die zeiden: ga jij je er nou in godsnaam niet mee bemoeien! Haha, toen bond ik maar in. Ach, achteraf was ik vooral blij dat PSV had gewonnen.’

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}