Ronald de Boer: 'Ik zou minder blij zijn als een van mijn dochters thuiskomt met Memphis Depay'

Het is een zonovergoten dag als Playboy heeft afgesproken met oud-Ajacied Ronald de Boer op het terras van café-restaurant Jack Dish aan het Stadionplein in Amsterdam. Hij heeft de zomer in zijn bol. Op zijn dooie gemak komt de 47-jarige voetbalmiljonair, getooid met een Ray-Ban zonnebril op de neus en gehuld in een bermuda, op een hippe zwarte mountainbike aanfietsen. De Oranje Leeuwinnen zijn de zondag ervoor Europees Kampioen geworden. Zou hij daarom zo breed lachen?

Lees ook: Matthew McConaughey: ‘Ik dacht altijd dat een vagina van oost naar west liep’

Heb je genoten van het EK vrouwenvoetbal?

Van mij geen onvertogen woord over het vrouwenvoetbal. Ik ben van meet af aan groot voorstander geweest van professionalisering van het vrouwenvoetbal in Nederland. Bijna alle vrouwenteams in de Eredivisie trainen al jaren minstens vijf keer per week en die investeringen beginnen zich nu terug te betalen. De beste speelsters spelen nu in betere buitenlandse competities. Het vrouwenvoetbal is een grote sprong voorwaarts aan het maken.

Er ging een golf van ontzetting en medeleven door de voetbalwereld na het hersenletsel van Abdelhak Nouri. Ook jij liet je niet onbetuigd. ’Appie, altijd het eerste op het trainingsveld’, twitterde je. ‘Leergierig, bijdehand, nieuwsgierig, doortastend en ongelooflijk talentvol. Ik hou van je, Appie.’ Hoe goed kende je Nouri?

Toen ik individuele jeugdtrainer bij Ajax was, heb ik vier jaar intensief samengewerkt met Appie. Hij was 14 jaar toen ik voor het eerst training aan hem gaf. Ik had meteen al een zwak voor die jongen. Hij was niet alleen een supertalent maar ook een supersympathieke jongen. En bijzonder correct. Hij sprak me altijd aan met 'u'. Hij wilde ook voortdurend het fijne weten van bepaalde sleutelmomenten uit mijn voetballoopbaan. Hoe ik mijn doorbraak in het eerste van Ajax beleefde en mijn debuut in Oranjeen mijn latere transfer naar Barcelona. Je merkte aan alles dat hij hieruit lering wilde trekken voor zijn latere voetbalcarrière.

Talenten met een Marokkaanse achtergrond blijken vaak net niet de top van Ajax te halen. Nouri zou een uitzondering zijn geweest op deze ongeschreven regel?

Ja, bij Appie dacht ik meteen: laat jij nou de eerste Marokkaanse Nederlander van Ajax zijn die de wereldtop gaat bereiken. Ik weet niet precies waarom jongens met een Marokkaanse achtergrond bijna nooit de internationale top halen. Dat heeft toch vermoedelijk iets met de cultuur te maken. Ik heb Marokkaanse jongens van een jaar of zeventien die barsten van het talent voorbij zien komen. Maar dat waren dan wel bijna allemaal supertalenten met prinsjesgedrag en te weinig geduld. Die willen de kapitein zijn van de groep. En als het dan even tegenzit, gooien ze de kont tegen de krib. Vervolgens krijgt alles en iedereen de schuld van un mindere prestaties, maar aan henzelf ligt het nooit. Zo was Appie absoluut niet. Die bleef kritisch naar zichzelf kijken en bleef geduldig wachten op zijn kans om het eerste van Ajax te halen. En nooit een verkeerd woord. Dat maakt het allemaal extra triest. Appie Nouri had een wereldtopper kunnen worden, een wereldgozer was hij al.

Je bent ook de vader van drie inmiddels volwassen dochters. Stel dat Maxime, Brooke of Demi besluit uit te kleren te gaan in de Playboy, wat zou je daarvan vinden?

Zoals elke vader zou ik daar met gemengde gevoelens naar kijken. Dat heeft niks met preutsheid te maken. Zo’n reportage in Playboy is weliswaar weinigverhullend, maar het blijft allemaal tamelijk netjes en stijlvol. Maar ze moeten niet in hun blote kont gaan staan voor het geld of voor wat media-aandacht, ze moeten wel een gemotiveerd verhaal hebben. Doen ze het uit esthetische overwegingen dan heb ik daar minder moeite mee.

Je was bijna de schoonvader van Feyenoord-speler Tonny Vilhena. Met welke andere topvoetballers mogen je dochters altijd thuiskomen?

Tegen Xavi en Iniesta zou ik nooit nee zeggen. Of anders met Davy Klaassen. Dat zijn niet alleen zeer goede voetballers, maar ook sympathieke en slimme gasten zonder sterallures. Minder blij zou ik worden van Memphis Depay. Die komt op mij toch over als een jongen die in zijn eigen wereld zit, helemaal toen hij met die hoed op en sjaal om het spelershotel van het Nederlands elftal binnenwandelde. Toen dacht ik gelijk: "Jongen, waar ben je nu mee bezig? Ga nou eerst eens een tijdje goed voetballen.” Maar misschien heb ik het wel helemaal mis, want ik ken Depay verder niet.

Begint het bij jou niet te kriebelen als je Frank vol passie ziet coachen in de Premier League?

Lees het antwoord op deze vraag en de rest van het interview op Blendle en in de Playboy die nu in de winkel ligt.