Danny Ghosen: 'op mijn 15e had ik nog nooit een blote vrouw gezien'

Wat heb jij met 3-MMC?

Dat is een designerdrug die best verslavend is. Het spul houdt qua werking het midden tussen xtc en cocaïne, maar is nog steeds legaal. Vanmiddag sprak ik voor mijn programma nog met jongeren die strugglen om eraf te blijven. Je voelt de pijn en verdriet van die mensen. Dat is heel heftig. De jongeren vertellen hun verhaal op camera omdat ze anderen willen waarschuwen voor de gevaren van die drugs.

Je maakt reportages over drugs, bendes, geweld. Is Danny’s Wereld niet te negatief?

Ik maak geen positieve of negatieve tv. Zo werk ik niet. Ik registreer. Ik probeer zo’n reëel mogelijk beeld van Nederland te schetsen. Daarom cross ik ook het hele land door. Gisteren was ik nog in Zwolle, morgen ga ik naar Limburg. Wij willen graag laten zien dat Nederland meer is dan alleen de Randstad. De afgelopen jaren is dat aardig gelukt, denk ik.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Over negatief gesproken. Hoe zit het met je beef met rapper Negativ?

Die vergeten rapper? Ik vond het vooral heel zielig wat-ie deed. Hij zat in de Youtubetalkshow Convo maar door te zeuren over hoe ik jongeren in beeld bracht. In zijn ogen nam ik mensen te weinig tegen zichzelf in bescherming, zelfs een pedofiel die nota bene zelf zat te flyeren voor een pedopartij. Ik laat alleen maar zien wat er in de samenleving gebeurt.

Waar woon jij over dertig jaar?

In een mooi dorpje in het zuiden van Italië. Het is zo mooi daar en ik hou zo van het Italiaanse leventje. Lekker eten, een wijntje erbij. Op het platteland lijkt het zuiden van Italië heel erg op Libanon, ook qua cultuur. Misschien is dat ook wat me zo trekt. Het is hartverwarmend om daar te zijn.

En Libanon zelf? Zou je daarnaar terug willen?

Libanon is helemaal naar de klote. Helaas, helaas, helaas. Mijn band met het land is ook een stuk minder. Enorm pijnlijk, maar alles is weg. Ik heb er ook nauwelijks vrienden meer, hoewel ik er tot mijn 15 de heb gewoond.

Als ik naar mijn middelbareschoolvrienden kijk, dan wonen sommigen in Australië of andere delen van de wereld. Enkelen wonen nog in Beiroet. Toen ik midden twintig was en terugkeerde, waren ze allemaal getrouwd en hadden ze kinderen. Ze vonden het maar raar dat ik nog single was. Terwijl ik dacht: ik ben 26, hoezo? Het was pijnlijk om te merken dat mijn levensstijl niet meer bij die van hen paste. Hun leven was doorgegaan zonder mij –en een heel andere kant op.

Benieuwd naar de rest van het interview? Lees het in de nieuwste Playboy of bekijk het op Blendle.