Douwe Bob: 'De beste remedie om niet ziek te worden is, tegen de coronamaatregelen in, veel te knuffelen en veel te naaien.’

Douwe Bob: 'De beste remedie om niet ziek te worden is, tegen de coronamaatregelen in, veel te knuffelen en veel te naaien.’

Douwe Bob Posthuma (28) komt binnenkort met een nieuw album. Playboy vraagt de rebelse singersongwriter van welke tattoo hij spijt heeft, wat hij van het begrip ‘woke’ vindt en hoe hij gezond probeert te blijven tijdens de pandemie: ‘De beste remedie om niet ziek te worden is, tegen de coronamaatregelen in, veel te knuffelen en veel te naaien.’

Binnenkort verschijnt je nieuwe album. Een jaar geleden zei je dat je met dit album terug wilde naar de basis. Het zou vooral een countrysound hebben en je zou het opnemen in Nashville. In hoeverre heeft corona wat dat betreft roet in het eten gegooid?

Corona heeft alles veranderd. Om te beginnen kun je natuurlijk geen plaat opnemen in Nashville – dus dat werd Haarlem. Aan de andere kant heb ik het idee dat bij elke deur die je dichtslaat weer een andere deur opengaat. Ik heb gebroken met mijn oude band en een hele goede nieuwe band bij elkaar gevonden. Een nieuwe band zorgt ook voor een nieuwe sound. Ik heb nu bijvoorbeeld een contrabassist in plaats van een elektrische bassist. Die brengt wat subtielere klanken. Het is net wat meer country. Als ik naar mijn vorige album luister, dan neigt dat meer dan rock. Dat is ook leuk, maar het is wel frappant dat ik ben opgegroeid met country, maar nog nooit een countryplaat had gemaakt. Tot nu.

Wat vind je het vervelendste aan deze coronaperiode?

Ik vind het vooral heel erg dat ik niet even met m'n maten een biertje kan drinken. Dat is voor mij namelijk een uitlaatklep. Het klinkt misschien stom, maar je moet je op een gegeven moment gaan afvragen of de remedie niet erger is dan de kwaal. Niet dat ik dat vind, maar dat is wel een vraag die ik stel. Ik zie mensen in mijn omgeving, ook stoere jongens waar je echt niet mee kunt sollen, in hun schulp kruipen. Ze zijn timide geworden. Ik vind dat wel zorgelijk. Ik probeer zelf zoveel mogelijk aan mijn immuunsysteem te werken. Wie een sterk immuunsysteem heeft, is veel minder vatbaar voor het virus. De beste remedie is, tegen de coronamaatregelen in, dus om veel te knuffelen. Een partner vinden en de hele dag naaien werkt ook heel goed. Dat is in ieder geval wel hoe ik gezond probeer te blijven, haha.

Met hoeveel vrouwen heb je het bed gedeeld?

Dat weet ik niet. Echt niet. Ik heb het wel een paar jaar flink bont gemaakt. Mijn vader zei altijd: ‘Verslijt hem niet met pissen, jongen.’ Dat advies heb ik in m’n oren geknoopt. Jeroen Pauw heeft met driehonderd vrouwen het bed gedeeld, zeg je? Dat lijkt me wat aan de lage kant in zijn geval. Ik denk dat hij makkelijk richting de duizend gaat met zijn manier van leven. Ik wil niet zeggen dat ik dat heb, hoor, want ik ben niet echt zo. Het is wel zo dat ik, mocht ik dat willen, makkelijk elke dag iemand zou kunnen krijgen. Ik ken jongens die dat ook doen. Ik merk dat ik zelf wat rustiger ben geworden. Het is niet eens bewust, maar naarmate je ouder wordt, verlies je je wilde haren een beetje. Je wilt wat serieuzer worden.

Ben je woke?

Woke? Hahaha. Ik vind dat zo’n rare term. Als je zegt dat je ‘woke’ bent, dan ga je al een gevaarlijke kant op. Je zegt dan eigenlijk: ik ben wakker en de rest slaapt. Een tijd geleden werd ik voor racist uitgemaakt omdat ik naar aanleiding van de moord op George Floyd niet zo’n zwart vierkant had geplaatst op Instagram. Een heel legertje van woke meisjes kwam achter me aan. Waar ben je dan mee bezig? Ik hoef toch niet mee te doen met zo’n hype om te laten zien dat ik geen racist ben? Echt, je komt ze niet meer kleurenblind tegen dan ik. Heel veel van die woke meiden komen waarschijnlijk uit een omgeving die niet woke is – Amsterdam-Zuid of 't Gooi. Als ik zou verkondigen wat die dames zeggen in mijn plaatselijke kroeg, dan zouden ze zeggen: ‘Ja, gap, dat weten we toch allemaal al?’ Voor mij is het heel normaal om met alle kleuren en alle lagen van de bevolking op dezelfde manier om te gaan. Het was een zware jeugd, maar aan de andere kant is het een van de mooiste rijkdommen die ik met me mee mag dragen.

Wat wil je over tien jaar in ieder geval nog bereikt hebben?

Een paar leuke kinderen. Ik wil een tweeling als me dat gegund wordt. Het liefst twee meiden. Ik was zelf enig kind en heb altijd een zusje of een broertje willen hebben.

Benieuwd naar de rest van het interview? Lees het in de nieuwste Playboy of bekijk het op Blendle.

Interviews
  • Brendan de Clerq