Nu dodelijke schietpartijen er aan de orde van de dag zijn, wordt de roep om verandering steeds sterker. Wat is de rol van Hollywoord en de gameindustrie in het wapendebat? We zochten het uit.
‘Dus, klaar om een machinegeweer af te vuren?’ Ik glimlach als antwoord. De spanning wordt al meer dan een uur lang opgebouwd sinds de tour door de revolverkamer begon. Larry Zanoff, voormalig soldaat in het Israëlische leger en een van de meest gewilde wapenmakers van Hollywood, leidt me van de revolverkamer naar de Westernkamer, waar ik me vergaap aan Gatling guns, hefboomgeweren en dubbelloopse jachtgeweren. De glimmende en splinternieuwe wapens zijn van vloer tot plafond in perfecte volgorde tentoongesteld op volgorde van jaar en fabrikant.
@backlink(208273)
‘Het is een misverstand dat de wapens die je in films ziet nep zijn,’ zegt Zaonoff. ‘De meeste zijn inderdaad reproducties, maar ze zijn wel echt.’ Al snel aai ik een Duitse Luger uit de Eerste Wereldoorlog, houd ik een Japans lontslotgeweer uit 1500 vast en ga ik schaamteloos op de foto met een vintage 18e-eeuwse duelleerpistool. Maar het hoogtepunt van mijn tour door Hollywoods grootste arsenaal, waar ongeveer 16.000 wapens in zes kamers worden ondergebracht, is de NFA-kamer. Deze is vernoemd naar de National Firearms Act uit 1934 die strikte regels over machinegeweren vaststelde in de ‘Al Capone’- glorietijd van smokkelaars, bankrovers en gang-gerelateerde moorden. Hier worden granaatlanceerders, mortierbuizen, .50 kaliber machinegeweren, snipergeweren en rekken vol andere wapens zoals, ironisch genoeg, tientallen semiautomatische AR-15’ tentoongesteld. Hoewel de commerciële verkoop van automatische wapens nog steeds verboden is in de Verenigde Staten, is de markt voor semiautomatische wapens groeiende en legaal, met als grootste ster, dankzij zijn veelzijdigheid en betrouwbaarheid, de AR-15. Je hebt er vast wel eens van gehoord. Hij wordt massaal ingeslagen door zij die het einde der tijden vrezen en trots en openlijk gedragen door pro-gun activisten. De AR-15 speelt de hoofdrol in meerdere mass shootings in Amerika. Ook bij de recente slachtpartij in Las Vegas zou de dadder een AR-15 eigenhandig hebben omgeknutseld tot een volautomatisch wapen.
Jason Bourne
Toen ik vanochtend door het pittoreske platteland naar de omgebouwde overheidsgebouwen reed, noordwest van Los Angeles, die nu de Independent Studio Services huisvesten (hét Hollywood decordepot bij uitstek), bleef ik denken aan de AR-15 en of er een correlatie is tussen Hollywood en geweld in Amerika. En ik haatte mezelf om die gedachte. Ik groeide op in de jaren tachtig, toen die op Tipper Gore-geïnspireerde waarschuwingslabels op CD’s (Parentale Advisor!) meer uit Bijbelse preutsheid voortkwamen dan uit bezorgdheid voor de kinderen. Daarom geef ik meestal niet de creatievelingen de schuld van wat wij cultuur noemen. Maar toen was er een grote schietpartij in de nachtclub Pulse in Orlando op 12 juni. Toen kwam Alton Sterling (5 juli), Philando Castile (6 juli), Dallas (7 juli) en Baton Rouge (17 juli). Onschuldige burgers en politieagenten, allemaal zonder goede reden in een tijdsbestek van een paar dagen vermoord. Het was tragisch en schrikbarend, en woede, rouw, conflict en politiek opportunisme woedde door het land. Te midden van dit allemaal begon de marketing campagne voor Jason Bourne. De poster was stijlvol, minimalistisch, met een gitzwarte achtergrond en maar een klein beetje van de hoofdpersoon Matt Damon zichtbaar, genoeg om te zien dat hij het licht in stapt om zijn Sig Sauer P229R pistool te richten.
Gezien de timing was het weinig smaakvol. Tami Sagher, co-uitvoerend producent van de serie Girls, plaatste een foto op Instagram van de advertentie bij een metrostation waarbij het pistool van de poster was gescheurd. Ze opperde dat alle New Yorkers de Sig van alle Bourne posters af moesten trekken. ‘Ik word zo moe van wapens,’ schreef ze. Actrice Lena Dunham deelde de post en ineens was de backlash zo groot dat Damon het wel aan moest kaarten en Universal de poster veranderde naar eentje waar geen wapen op stond. Natuurlijk gaan politiek en Hollywood niet samen, net als politiek en Facebook of Twitter, maar Sagher en Dunham kaartten belangrijke en systematische vragen aan waar we allemaal over zouden moeten nadenken. Moedigt Hollywood wapengeweld aan?