Gerard Joling: 'Ik verdedig me met dingen die niet mogen'

1. Je staat nu bijna voor de vijftigste keer in de Arena. Voel je nog iets van spanning op de dag van het concert, of is het allemaal routine geworden?

Nou, je bent onrustig op een positieve manier. Je weet dat er die avond 67.000 mensen voor je neus staan en dat doet natuurlijk iets met je. De dagen voor de shows vind ik altijd het zwaarst. Dan doe je de show al een paar keer: eerst een generale repetitie, dan een camerarepetitie, dan een gewone repetitie… Dat is best pittig. Ik hoop dan altijd dat mijn stem het houdt. Op de dag van het concert ga ik meestal eerst een uurtje hardlopen in het sportzaaltje van het Amstel Hotel. In de kleedkamer houd ik het altijd heel rustig: een paar geurkaarsen, een beetje wierook en vooral niet te veel mensen om me heen. Die rust moet je ook hebben wanneer je opkomt. Je moet langzaam het trappetje op, langzaam uit de lucht naar beneden zakken, langzaam van de olifant af… Je krijgt zo’n adrenalinestoot dat je het liefst over dat podium wilt rennen, maar dat moet je niet doen. En dan is het even drie uurtjes heel hard werken, maar het blijft natuurlijk iets wonderbaarlijks, zo’n groot concert. Het is belangrijk dat je rustig blijft.

@backlink(209541)

2. Je bent zanger, maar ik denk dat heel veel mensen je toch vooral zullen kennen van je televisieoptredens. Vind je dat je in die zin onderschat wordt als zanger?

Ik denk wel dat mijn talent is ondergesneeuwd door mijn frivole houding en dat kan ik alleen mijzelf kwalijk nemen. Dat merk je als je bijvoorbeeld bij een radioshow bent, dan is het alleen maar lachen, wat ik ook ontzettend leuk vind natuurlijk, alleen overschaduwt dat waar het werkelijk om gaat: de muziek. Ik heb de meest prachtige nummers gemaakt, maar we hoeven ze niet eens uit te brengen, want ze worden gewoon niet gedraaid, omdat ze te langzaam zijn. Ze draaien alleen m’n uptempo feestnummers – áls ze me al draaien. Daar zit wel een lichte frustratie. Aan de andere kant ben ik ook een lot uit de loterij en moet ik niet zeuren. Ik vind het bijzonder dat ik op mijn leeftijd nog zoveel mag doen op dit niveau. Afgelopen weekend stond ik weer in een feesttent voor 14.000 man en dan zie ik heel veel jongeren die dan toch alles meezingen. Dan ben ik verbijsterd. Hoe is het mógelijk! En dat die meiden nog steeds gillen. Ten eerste weten ze dat ik van de andere club ben en ten tweede had ik wel twee keer hun vader kunnen zijn. Daar moet ik dan toch ook wel weer vreselijk om gieren. Dat zie ik dan maar als een groot compliment.

3. Heb je meer of minder mannen gehad dan Gordon?

Dat weet ik niet. Daar hebben we het nooit over. Ik heb hem nu trouwens al een hele poos niet meer gesproken. Sinds hij dat boek heeft uitgebracht niet meer.

4. Daar was je nogal verbolgen over hè? Hij noemt je in zijn boek onder meer een ouwe viezerik en zegt dat je een geldwolf bent. Ben je nog steeds boos op hem?

Ach, weet je, ik ben niet eens boos op hem. Ik voel eerder medelijden. Ik weet van mezelf dat ik een goed mens ben. Ik heb het hart op de goede plaats en als mensen mij nodig hebben dan ben ik er voor ze. Ik word neergezet als een geldwolf, maar als ik iets niet ben, is het dat. Ik ga alleen wat voorzichtiger om met mijn uitgaven dan hij. Ik voel niet de behoefte om elke week in de P.C. Hooftstraat te gaan shoppen. Hij heeft het altijd maar over Prada en Fendi en Louis Vuitton, maar dure kleding interesseert me geen reet, joh. Daar ben ik veel te nuchter voor opgevoed. Gordon is een typisch voorbeeld van nouveau riche. Hij weet niet wat hij met zijn centen moet doen, dus snuift hij het lekker op, legt stapels briefgeld op de piano en gaat gek doen met vriendjes. Want hij koopt al zijn vriendjes. Ik heb de afgelopen tien jaar al die ellende meegemaakt, met vriendjes die hun klokken niet terug willen geven nadat het uit is, vriendjes voor wie hij een nieuwe opleiding betaalt… Ik weet dingen van hem, als ik dat opschrijf, dan gaat de wereld pas echt met de oren klapperen. Maar dat doe ik niet. Dat zijn bepaalde codes waar je je aan houdt.

5. Welke politicus vind je goed?

Thierry Baudet (Forum voor Democratie, red.) doet het heel goed, al moet hij niet van die rare legeroutfits gaan dragen zoals laatst in de Tweede Kamer, want dan knap ik af. Voor de rest is het slecht gesteld met de politiek. Nederland schreeuwt naar mijn mening om twee dingen: strengere regels en hogere straffen.’ Hij veert op van zijn stoel en begint vurig te spreken: ‘De politie moet allereerst meer bevoegdheden krijgen. Niet alleen met pepperspray, maar ook met het gebruik van knuppel en geweer. Je denkt toch niet dat je bij de Guardia Civil in Spanje iemand uit kan lachen of in zijn gezicht kan kwatten zonder dat er iets gebeurt? Dan slaan ze je met zes knuppels in elkaar. Hier mag dat weer niet. Wat is dat voor een beleid in Nederland? Zo wordt het alleen maar erger. We krijgen steeds meer inbraken, steeds meer overvallen, en het maakt dat tuig ook niet uit, want ze denken: als ik word opgepakt dan kom ik toch in een soort hotel terecht waar ik zelf mag kiezen wat ik eet en waar ik alleen op een kamer kom te zitten. Het is hier gewoon een El Dorado. Ik word er angstig van. Het kan toch niet waar zijn dat iedereen hier alles maar kan doen? Als jij negen jaar op een huis zit te wachten in Amsterdam maar je krijgt het niet omdat er krakers in zitten die er niet uit willen. Van Aartsen, die paardenlul, zegt tegen die mensen: dan moet je maar aangifte gaan doen. Wat is dat voor een waarnemend burgemeester? Die man moet gewoon heel snel met pensioen. Het kan toch niet waar zijn dat een vrouw van in de zeventig staat te douchen en dat er ineens buitenlanders in de woonkamer staan die dat huis gaan kraken? Het zou mij gebeuren zeg. Ik zou er zelf tegenaan gaan met een bijl en een hakmes. Ik vind het zo verschrikkelijk dat dit hier allemaal gewoon kan. Het land wordt overgenomen door de buitenlanders en we zijn gewoon te laat. We kunnen niet meer terug. En dat is allemaal de schuld van links.

6. Daar zeg je nogal wat. Je hebt het over een bijl en een hakmes, wat me doet denken aan een uitspraak van Forum voor Democratie-Kamerlid Theo Hiddema, die eens zei dat de burger zelf een pistool moet kopen om zichzelf te verdedigen.

Ik ben het wel met hem eens. Vijf jaar geleden stonden er ‘s nachts vijf mannen aan mijn deur die me wilden overvallen. Ze zijn niet binnengekomen, ik lag in diepe slaap en heb ook niets gehoord, maar ze hebben wel de deur ontzet. Ik heb de beelden van die poging tot roofoverval opgestuurd, en ook die van de buren, maar de politie heeft er niets mee gedaan. Zij noemden het een poging tot inbraak. Ammehoela. Je gaat niet inbreken bij iemand die gewoon thuis is, en dan ga je ook niet met vijf man met allemaal een mombakkes om bij de deur staan. Ik heb nu een nieuw huis en ben vergeven van de camera’s. Ik heb nu ook mijn eigen dingen in huis. En ik zal niet zeggen of dat nu een geweer is of iets anders, maar ik ben bang geworden en denk: hier heb ik geen zin meer in. Dus verdedig ik me ook met dingen die niet mogen. Prima. Ik werk mezelf drie slagen in de rondte en een ander trekt m’n troep leeg of zet me een mes op de keel voor een paar klokkies? Dacht het niet. Ik vind dat we onszelf moeten kunnen verdedigen. Die wet moet er dan misschien ook maar door.

7. Wat is het grootste misverstand dat over jou bestaat, denk je?

...

Lees het antwoord op deze vraag en de rest van het interview in de Playboy die nu in de winkel ligt, of op Blendle. 

Sterren Springen met oud-Playmate Melissa Schaufeli