Playboy review: Yakuza 6: The Song of Life

Met Yakuza 6: The Song of Life komt er een einde aan een tijdperk. Hoofdpersoon Kazuma Kiryu keert nog één keer terug naar de Playstation om zich voor de laatste keer te laten onderdompelen in het Japanse straatgeweld. Terwijl Kiryu al meerdere games lang hard zijn best doet om zijn criminele verleden achter zich te laten, om zich zodoende rustig te kunnen focussen op zijn weeshuis, laat de yakuza (de Japanse mafia) je niet zomaar los. Net als de game zelf.

@backlink(209467)

Verhaal

Ben je niet bekend met de Yakuza-serie? Dat kan want vooral in Japan is de gamereeks mateloos populair. In Nederland moesten de Yakuza-games het doen met de echte liefhebbers van Japanse gekkigheid, vooral omdat hier simpelweg de meeste Yakuza-games niet in de winkel terechtkwamen. Met Yakuza 6 en het reeds uitgebrachte Yakuza 0 en de remake Yakuza Kiwami is de serie echter een stuk toegankelijker geworden en wees niet bang, je kunt ook zo in Yakuza 6 stappen zonder enige voorkennis. De game heeft enkele video's met samenvattingen van de vorige games, daarnaast staat het verhaal aardig op zichzelf. We raden je desalniettemin wel aan om je even te verdiepen in de eerste paar delen want dat geeft de karakters, het verhaal en de omgeving toch wat meer diepgang. 

Jij bent Kiryu, een voormalig Yakuza-topstuk dat een teruggetrokken leven probeert te leiden. Klaar met de afgehakte vingers, schreeuwerige karaokebars en de vijanden die hem op dagelijkse basis met samoerai-zwaarden en knuppels te lijf gingen. Kiryu staat net weer buiten de gevangenis na een straf van drie jaar en keer terug naar het Sunshine weeshuis (wat hij in een eerdere game heeft opgericht) om aan een idyllisch strand voor een stel kinderen te zorgen. Daar eenmaal aangekomen is zijn peetdochter echter nergens te vinden. Tijd om terug te keren naar Kamurocho, Tokyo en later Hiroshima om een zoektocht op touw te zetten.

Gekkigheid en Japanse pornosterren

Japanse gekkigheid is heerlijk. Geef toe, ook wij Nederlanders houden er steeds meer van. Zo tref je de gemiddelde Amsterdamse hipster graag aan in de TonTon Club (een club met ladingen Japanse spelletjes) of in de nieuwe karaokebar in de Reguliersdwarsstraat. Daarnaast drinken we tegenwoordig maar wat graag Japanse whisky (en met goede reden) Nergens tref je echter de malligheid van de Japanse cultuur zo lekker aan als in Yakuza. Hoewel hoofdpersonage Kiryu druk bezig is met het vechten tegen de Chinese mafia (Triads) en tegen Koreaanse bendes heeft hij altijd een moment voor karaoke, lekker eten, comedycafe's of sexchats met Japanse pornosterren. Ja, dat laatste lees je goed. Vroeg in de game heb je de mogelijkheid om in een computercafé te videochatten met echte Japanse pornosterren... Druk jij op het juiste moment op de juiste knoppen? Dan trekt de dame op het scherm steeds meer uit. Vooral hilarisch maar pas toch even op dat je vriendin/vrouw/moeder niet binnenkomt terwijl je zit te gamen.

Gameplay

Yakuza 6 speelt een stuk fijner dan zijn voorgangers. Je kunt nu naadloos van binnen naar buiten gebouwen wandelen, laadschermen zijn schaars en Kiryu laat zich soepel besturen. De minigames zijn leuk (behalve het troosten van een baby terwijl je midden in de nacht op zoek bent naar een flesje melk) en het vechten voelt strak aan. De game kent minder vechtstijlen en is minder uitgebreid dan zijn voorgangers maar daar merk je weinig van. 

Conclusie

Yakuza 6 zit vol met bizarre momenten, emotionele scènes en stevige chaos. Het verhaal wil je in één ruk uitspelen maar zelfs daarna blijf je hangen in Japan wegens dat ene kattencafe dat nog bezocht moet worden of dat toffe liedje in de karaokebar. Het laat je verlangen naar meer wat het extra zuur maakt dat dit het laatste verhaal van Kiryu was. Toch kunnen we nog uitkijken naar Kiwami en mogelijk nieuwe delen binnen de serie want deze met liefde in elkaar geknutselde game blijft intrigeren. Het mafialeven was nog nooit zo heerlijk en leip.