Pepijn Lanen: 'Het is niet erg dat het een tijdje wat minder gaat'

Vad3r is je meest persoonlijke boek tot nu toe. Het is een dagboek naar aanloop van de geboorte van je derde kind. Waarom wil je dat mensen dit dagboek gaan lezen? Je had het ook voor jezelf kunnen houden.

"Ze hoeven niks, maar ik zou het wel erg waarderen als ze het zouden lezen. Ik schrijf dingen en ik maak dingen omdat ik er heel enthousiast van word, niet omdat ik iets aan de wereld wil meedelen. Misschien kun je tijdens het lezen van het boek alvast een beetje voelen hoe het is om drie kinderen te hebben en dan beslissen: nee, dit is niks voor mij, of juist denken: dat wil ik ook."

In het boek proef ik dat je minder graag op tournee bent dan pak ’m beet tien jaar geleden, omdat je liever bij je kinderen bent. Klopt dat?

"Nee, nier per se. Bovendien is dat ook niet meer aan de orde, want er valt helemaal niets meer te toeren. Natuurlijk zijn er weleens twijfels bij mij en de andere leden van De Jeugd: moeten we op deze manier verder gaan, of moeten we misschien iets veranderen? Wat dat betreft heeft de realiteit een gunstige pauze voor ons ingelast. Met die gasten in de studio zitten vind ik nog steeds het allerleukste wat er is. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen leven, met kinderen en andere projecten, maar er is altijd wel tijd om even samen te komen en nieuwe dingen te bedenken."

Schrijver of muzikant?

"Ik zie dat niet per se als twee heel verschillende dingen. Muziek probeer ik, net als literatuur, als een groter geheel te benaderen. Je denkt vanuit een groter narratief: het moet een raamwerk worden van dingen die in elkaar passen en dingen die logisch op elkaar volgen. Het fijne van schrijven vind ik dat het altijd en overal kan, in tegenstelling tot muziekmaken."

Ben je weleens bang dat mensen je werk niet meer lusten?

"Iedereen die een creatief beroep uitoefent – een echt creatief beroep, niet iemand die bij een reclamebureau werkt – kent de angst die je voelt als je iets nieuws lanceert. Zitten de mensen hier wel op te wachten? Dat is altijd heel lastig te peilen. Uiteindelijk maak je dingen vanuit jezelf, maar je bent in je levens­onderhoud wel afhankelijk van een anonieme massa die het moet waarderen."

In je boek vraag je je meermaals af of je je nieuwe huis wel kunt betalen. Het boek eindigt in november 2019; de coro­na­crisis had je dus niet kunnen voorzien. Wat merk jij financieel van de crisis?

"Ik woon inmiddels in het nieuwe huis en het is nog steeds heel erg duur en ik heb geen inkomsten meer uit live-optredens, dus we gaan het meemaken. Ik ben in het begin even een week panisch geweest, maar hoe langer het duurde, hoe meer ik accepteerde dat we deze pandemie gewoon moeten uitzitten. Niemand weet hoe dit gaat aflopen; elke maand is er weer een ander toekomstperspectief."

Benieuwd naar de rest van het interview? Lees het in de nieuwste Playboy of bekijk het op Blendle.