Dit artikel verscheen oorspronkelijk in de Playboy van januari 2023.
Tennis is over het algemeen net zo stout en ondeugend als de plaatselijke duivensportvereniging, behalve dan wanneer het Australische enfant terrible Nick Kyrgios de baan betreedt. Dan is het net alsof een groep deelnemers aan een yogales gezelschap krijgt van een drugsbaron of een Hells Angel. Kyrgios is onderdeel van een wereld waarmee hij eigenlijk op alle fronten botst. Tennis is immers zo braaf als een gemiddeld majorettekorps. Bij tennis denk je al snel aan gedrilde ballenjongens en -meisjes die geen millimeter uit de pas lopen, aan een gebrek aan hooligans, streakers en baanbestormers. Aan bioscooppubliek dat een complete wedstrijd braaf zijn mond dichthoudt, zonder een onvertogen woord op de stoel blijft zitten en na een adembenemende rally het voorzichtig in de handen klappen eigenlijk al een hinderlijke onderbreking van de eeuwige stilte op de tribunes vindt. Tennis laat zich het best omschrijven als een sport waarin je al een geldboete krijgt wanneer je weigert de scheidsrechter een hand te geven.
Unhinged
Maar al die vormen van sportiviteit, fatsoen, beschaving en deftigheid die de tenniswereld zo graag uitdraagt, zijn niet besteed aan misschien wel de grootste clown die de sport heeft voortgebracht. Kyrgios vertoont het gedrag van een ontspoorde profvoetballer, maar dan met een tennisracket in zijn hand. Hij provoceert tegenstanders, smijt rackets aan gruzelementen en scheldt niet alleen de umpire, maar ook de ballenkinderen en willekeurige toeschouwers in het publiek als een legerleider de huid vol. Kyrgios kan op bepaalde momenten geen punt verliezen zonder de tegenstander, de scheidsrechter of anders wel de stand van de zon of de windrichting daarvan de schuld te geven. In de spiegel kijken doet hij niet. Kyrgios geeft kleur aan het brave tennis, zonder dat hij grote prijzen wint. Als 27-jarige toptennisser heeft hij pas één unieke prestatie geleverd: zijn lijst met rellen en vertoond wangedrag is vele malen langer dan die van gewonnen prijzen van Roger Federer, Rafael Nadal en Novak Djokovic bij elkaar.
Spugen, masturberen en meer
Als iets het rebelse karakter van de relschopper uit Canberra illustreert, dan is het wel zijn enorme verzameling geldboetes. Op de ATP-wereldranglijst bivakkeert Kyrgios begin december op de 22ste plaats, maar op het denkbeeldige overzicht van tennissers die het vaakst zijn berispt is hij de onbetwiste nummer één van de wereld. Toen hij afgelopen zomer te gast was in de Australische sportpodcast Turn up the Talk onthulde hij daar het astronomische bedrag dat hij in zijn tenniscarrière als gevolg van zijn misdragingen al heeft moeten aftikken. Zonder te blikken of blozen noemde hij het belachelijk grote getal. Bijna zevenenhalve ton! Tijdens zijn wedstrijd tegen de Rus Karen Khachanov vernielde hij twee rackets, smeet hij zijn schoenen in het publiek, verliet hij ongeoorloofd de baan voor een toiletbezoek en beledigde hij de umpire door hem zowel "een lul" als "de slechtste scheidsrechter die er bestaat" te noemen. Ook spuugde hij in zijn richting en weigerde hij hem na afloop van de wedstrijd de hand te schudden.
Om de een of andere reden komen er op sommige momenten onverklaarbare dingen in zijn zieke brein op. Tijdens het toernooi van Queen’s in Londen heeft Kyrgios in een van de pauzes een flesje water in zijn hand, wanneer hij in een flits wordt aangestuurd door een van die typische kronkels in zijn hoofd. Vanuit het niets lijkt het hem een goed idee om recht voor de camera net te doen alsof hij zich aftrekt, het flesje water gebruikend alsof het iets anders is. Het is volstrekt onduidelijk wat hem tot deze bizarre actie dwingt. Het resulteert bovendien ook nergens in, behalve dan in een dikke boete. Maar daarover haalt Kyrgios zijn schouders op, zoals gebruikelijk.
- Paul Chiasson/CP/ABACAPRESS.COM,