'Mijn seksjaar ging ongeveer zo: een overzicht van de seksuele avonturen die ik liever niet nogmaals beleef'

De decembermaand staat om twee zaken bekend: de vele feestelijke verplichtingen en alle eindejaarslijsten die worden gepubliceerd. Bijvoorbeeld: Spotify Wrapped, een lijst met nummers die je het afgelopen jaar het vaakst hebt gedraaid. Telkens weer bid ik op mijn knietjes dat er louter edgy tracks in staan, zodat ik iedereen de ogen kan uitsteken met mijn uitmuntende muzieksmaak. Laat ik het dit jaar eens over een andere boeg gooien. Bij dezen deel ik een overzicht van seksuele avonturen die ik in 2024 liever niet nogmaals beleef.

Het afgelopen jaar begon met een man met wie het meteen zo goed klikte dat we praktisch iedere dag samen waren, hij nieuw materiaal kocht voor shibari — een Japanse erotische knooptechniek in combinatie met (in ons geval) bouwmarkttouw — en ik voor het eerst met een bamboestok op m’n flikker kreeg. Letterlijk. Het betrof een hoogtepunt van slechts een maand met een vervelend eind. Niet heel wenselijk als je de week ervoor nog als een geknoopt braadstuk op iemands bed hebt gelegen. Gelukkig zijn er ergere dingen. Zo werd ik tijdens het Boekenbal versierd. Op het podium, door een brutaal, haast corporaal typje dat over zijn leeftijd had gelogen, vlak voor we via de afterparty het bed in waren gestruikeld. Helemaal prima. Tot ik laatst — enkele minuten voor ik een serieuze meeting had met zijn vader en diens zakenpartner — hoorde dat hij het zijn pa had verteld. "Prettig kennis te maken. Ik ben Ginny, de vrouw die met uw zoon heeft gewipt." Weer wat geleerd: don’t mix business with pleasure.

In oktober was er een feest van vrienden in een erg chic hotel. Tijdens het omkleden in mijn suite waren mijn liaison en ik verwikkeld geraakt in het dekbed van Egyptisch katoen en niet alleen om te knuffelen. Nét toen hij ontlaadde werd er hard geklopt. Met een zwaai schoot ik m’n badjas aan en opende de deur, waar iemand van housekeeping stond. De man keek me aan, maar terwijl hij vroeg of alles naar wens was en extra shampoo aanbood, wendde hij plots zijn blik strak af en somde de rest van z’n tekst op. Ik voelde iets langs mijn kin naar beneden sijpelen en zei vriendelijk: ‘Nee hoor, veel dank!’ Nadat ik de deur had gesloten zag ik in de spiegel mijn reflectie: een klein beetje van mijn scharrel droop langs mijn mondhoek naar beneden. Diens gezicht stond op standje ‘shock’. Achteraf gezien precies de expressie van de man voor de deur.

Als laatste: nooit meer de walk of shame of stride of pride. Toen ik met panda-ogen en torenhoge hakken langs mijn favoriete ontbijtplek struikelde, moest ik bij mezelf te rade gaan waarom ik de avond ervoor voor zó’n korte jurk had gekozen en hoe het kon dat mijn zonnebril nog thuis lag. Schoorvoetend liep ik in de schaduw van mijn scharrel naar mijn fiets. In het nieuwe jaar ga ik het anders doen. Chiquer, of… misschien gewoon eens normaal.