Columniste Ginny: ‘Ben je het swipen zat? Ren ’m erin!’

Misschien heb je het al vernomen, via een hippe millennialkrant uit New York of meme-accounts die er inmiddels al heel veel satirische posts over hebben geplaatst: de datingapp sterft uit. De runclub daarentegen (lees: een hardloopclub met een specifieke eigen community) is het hipste ‘concept’ waar je nu je date of – met een beetje geluk – een potje seks scoort.

Wellicht is dit slechts een wereldwijd randstedelijk fenomeen. Mensen die (nog) niemand kennen in de stad, of de mensen die het swipen zat zijn, zweten zich samen in het park – via een koffie achteraf – elkaars bed in.

En ik snap het helemaal. Want ik heb ook op datingapps gezeten, met de nadruk op ‘gezeten’. Ben er nu namelijk al een poosje vanaf. Na ups en downs, een enkele ‘in en uits’ en altijd slechts kortstondig, kwam ik erachter dat de Return On Investment van het swipe-and-chat-principe gewoonweg te weinig oplevert. Dat bedoel ik vooral op het gebied van de tijd die je erin moet stoppen. Telkens oppervlakkig kletsen en aftasten of je wat met elkaar wil drinken. Daarnaast betaal je je tegenwoordig scheel om überhaupt te kunnen zien wie je profiel heeft geliket, wat na de financiële transactie steevast een man met een rammelend gebit uit Rottumerplaat blijkt te zijn.

"ELKE ZONDAGOCHTEND RENNEN ER HELE PLOEGEN BLOEDGEILE MENSEN DOOR HET VONDELPARK"

Omdat er een flinke prijskaart aan de meeste datingapps hangt en de vaak daaraan gekoppelde algoritmes er liever voor zorgen dat je op hun app blijft dan dat je daadwerkelijk een nieuwe neukpartner of, oké, de liefde van je leven tegenkomt, merk je overal om je heen dat mensen andere manieren zoeken om iemand te ontmoeten.

Bij de runclub maak je voordat je begint een praatje met elkaar, bega je dezelfde lijdensweg en keur je een ander (misschien onbedoeld) meteen op zijn fysiek. Even die feromonen ruiken. Het is een efficiënte manier om te kijken met wie je matcht. Op zondagochtend rennen er hele ploegen bloedgeile mensen in strakke outfits door het stampvolle Vondelpark. Na afloop doen ze een sociale havercappu bij de koffietent om de hoek. Er worden TikToks gemaakt over hoe hot de runclubgenoten zijn en hoe makkelijk het is om via deze weg een date te vinden. Het enige wat je moet doen is je een paar kilometer uitsloven in een doorweekt sportpakje met een hoofd zo rood als een overrijpe tomaat. En dit gebeurt niet alleen in het Amsterdamse. Het algoritme op Instagram slingert regelmatig ‘runclub datingvideos’ mijn kant op. Van over de hele wereld.

Zelf had ik niet zoveel zin me aan te sluiten bij zo’n groepje. Ik begon liever zelf een runclubje. Niet om te neuken hoor, ik vind hardlopen gewoon heel leuk en als andere mensen een keer meegaan, zij hopelijk ook. Mijn partners ontmoet ik liever op een andere manier, niet via een clubje waarbij je beiden zwetend door een park hijgt. Dat soort ontmoetingen zijn voor anderen, ikzelf ren daar hard voor weg.