Crimeredacteur Vico Olling besloot online te gaan daten, dit leverde het hem op

Melanie,’ zegt ze, maar ik kan haar nauwel ijks verstaan. Geroezemoes op de achtergrond, rinkelende glazen. ‘Stoor ik?’ vraag ik voorzichtig. ‘Ik zit in een restaurant,’ antwoordt ze. ‘Ik weet niet of je een heel lang gesprek wilt voeren?’ Ik zeg dat ik eigenlijk van plan was haar te ondervragen over de zin van het leven: ‘Komt dat gelegen?’ Ze lacht en vraagt of ik een moment heb. Terwijl het geroezemoes uitsterft, zegt ze: ‘Ik moest even mijn bestelling doorgeven.’ Ik vraag wat ze besteld heeft. ‘Een salade met zalm en een witte wijn.’ Het is net na twaalf uur 's middags en deze dame zit al aan de witte wijn. Ik geloof dat ik verliefd ben.

@backlink(208789)

Dik vijf jaar geleden ben ik single geworden. Ik zette een paar voorzichtige stapjes op de online datingmarkt tot een vriend me wees op Tinder. Het hek was van de dam, maar een vriendin hield ik er niet aan over. Wel een alcoholprobleem door de vele borrels en terrasjes die ik afliep. Ik werd moe van Tinder en van Happn en van al die andere apps op het gebied van online daten. Toen mailde Ivy. Ze schreven: ‘Bij Ivy gaat het niet zozeer om het aanbieden van een date, maar meer om de persoon achter de date en in hoeverre deze persoon bij jou past volgens karakter – passies – levensvisie – toekomstvisie, etc. Onze services gaan ook veel verder en dieper (coaching / stylingadvies / op maat gemaakte headhunting etc.).’ Na overleg met Playboy's hoofdredacteur Maarten Bloem besloot ik me in te schrijven.

Selah Sue

De eerste borrel heb ik met Inga in de bar van het Hilton in Amsterdam. Zij is geen datingmateriaal, want de baas achter Ivy International, zoals het bedrijf voluit heet. Daar zit ze, nippend aan haar platte watertje, heur haar in een modieuze golf à la Selah Sue. Terwijl ze praat bedenk ik me hoe ongelooflijk sexy een Belgische tongval is. Inga heeft al 500 koppels ‘gemaakt’. Vooral de wat rijkere bovenlaag maakt gebruik van Ivy. Daar behoor ik duidelijk niet toe. ‘Het is waar dat jij niet helemaal aan de criteria voldoet, maar er zijn genoeg rijke, ondernemende vrouwen die gewoon een leuke vent willen. Dan kom jij om de hoek kijken.’ Oké! Ze klaagt dat mannen steeds minder durven. ‘Laatst sprak ik een klant en die zei dat hij zo’n schone madam had gezien in het vliegtuig. Ik vroeg hem of hij haar goedendag had gezegd, maar dat had hij niet. Waarom nou niet? Gewoon doen!’

Wat voor soort vrouwen zich aanmelden? ‘Van alles. De leeftijden gaan van begin 30 tot ongeveer 50 jaar. Er is één regel: de rekening wordt op de eerste date niet gedeeld of door de vrouw betaald. Je krijgt allemaal voorkeuren van de vrouw te zien en hobby’s en kan dus zelf een eerste avondje uit samenstellen, maar de rekening voor die eerste date is voor jou.’ Ik vraag wat Ivy, naast het koppelen, precies doet. ‘Aan de hand van een vragenlijst en een wensenlijst gaan we je coachen. Door ons word je een heel ander mens, let maar op! Ik zie bijvoorbeeld dat jij wat aan fitness moet doen. Dat vrouwen van buikjes houden is onzin. Dat maken mannen zichzelf wijs! Ons oog wil ook wat.’ Oké... Een paar dagen daarna krijg ik een 'questionnaire' met vragen over mijn familiegeschiedenis, mijn situatie nu en mijn vroegere liefdes. De vraag waar ik het langst over na moet denken is op wat voor soort vrouwen ik val. Ik wil een blonde en een donkere noemen. De donkere is de actrice Béatrice Dalle toen ze in de film Betty Blue speelde. De blonde vind ik wat lastiger. Ik kom uit op Patricia Arquette ten tijde van True Romance. Die scène dat ze een machinegeweer zó leegschiet dat haar borsten bijna uit haar bh schudden… legendarisch.

Lees de rest van Vico's datingavontuur in de Playboy die nu in de winkel ligt of op Blendle.