/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F01%2FP8J6xStNuYa3Tz1737727500.jpg "ginny ranu")
Ik was afgelopen maand uitgenodigd voor de première van Babygirl. Deze nieuwe film, geregisseerd door Halina Reijn en met Nicole Kidman in de hoofdrol, gaat over een CEO (Kidman) die haar seksuele fantasie onderzoekt. Haar kink is onderdanigheid in een dom/sub powerdynamiek.
Het komt vaker voor dat mensen met een machtspositie die macht dolgraag op zo veel mogelijk plekken tentoonspreiden, tót de slaapkamerdeur. In bed vinden ze het prettig om zich nederig op te stellen. Een verklaring voor deze voorkeur kan zijn dat zo iemand dan even de controle volledig los kan laten en dat een bepaalde vorm van ontlading teweegbrengt.
Zelf heb ik als vrouw, met toch ook flink wat invloed in verscheidene kringen, regelmatig met machtige mannen te maken. Heb daar niet vaak moeite mee. Voornamelijk omdat ik prima ben opgewassen tegen hun praatjes. Ik weet het spelletje heel goed mee te spelen omdat ik weet dat ze diep vanbinnen het liefst door hun moeder heen en weer willen worden gewiegd en figuurlijk koud twee weken van de tiet af zijn.
Het wordt wél een beetje vermoeiend en lachwekkend zodra mannen in een machtspositie me gaan ‘mansplainen’. Ongevraagd, uiteraard. Als ik om advies verlegen zit, ben ik de eerste die om hulp vraagt. De afgelopen tijd ontkom ik op de één of andere manier niet aan het incasseren van een stortvloed aan ‘wijze raad’. Met mijn zorgvuldig opgebouwde reputatie als ondernemer en bouwer van meerdere platforms, heb ik heel wat ervaring met het exploiteren van een business. Heb je daar iets aan toe te voegen, dan sta ik daar natuurlijk voor open. Niet als je me op een bepaalde toon komt vertellen wat ik al lang en breed weet. Hoe ik mijn business moet schalen, wat ik moet doen om mijn sales te multiplyen, enzovoorts.
Een giller, al zeg ik het zelf, maar ik laat mannen uitpraten. Ze mogen best even over mijn capaciteiten heen pissen, omdat ik weet dat ze ervan dromen dat ik in de slaapkamer over hen heen pis. Als ze klaar zijn met hun betoog doe ik dat dan ook met liefde. Metaforisch gezien dan. Eerst kijk ik ze strak in hun ogen aan. Vervolgens vertel ik op teleurgestelde en straffe wijze dat ze zojuist hun energie hebben verspild met het distribueren van informatie die ik a] al bezit, en waar ik b] niet om heb gevraagd. Daarna geef ik ze de genadeklap door ze afwijzend mijn rug toe te keren, hun bestaan compleet nietig verklaard. Dat zal die stoute mannen leren.
Wat veel mensen niet weten is dat de ‘submissive’ of ‘onderdanige’ daadwérkelijk de touwtjes in handen heeft. Die geeft namelijk, al dan niet vooraf, de grenzen aan. Die bepaalt hoe ver de dominante persoon kan gaan. Met een uitstapje naar het uitdelen van een welverdiende vernedering op zijn tijd, stel ik me doorgaans maar gewoon ondergeschikt op als het gaat om dealen met mannen met macht. We weten tenslotte allemaal wie er hier feitelijk de dienst uitmaakt.