Geen sport voor pussy's: maak kennis met coasteering

Het is januari en we staan weer massaal in de sportschool. Het lijf moet weer wat strakker, steviger, gespierder. Maar we willen ook weleens wat nieuws. Dat is er: coasteering.

Geen sport voor pussy's: maak kennis met coasteering

What the...?

We beginnen bij het begin. Coasteering is een Engels woord, het is een combi van ‘bergbeklimmen’ en ‘kust’, en staat voor een fysieke activiteit waarbij je een rotsachtige kustlijn afwerkt. Elke klif, rots, richel, geul, golf: een beetje coasteerder gaat niets uit de weg. Je doet alles trouwens te voet, of zwemmend, kruipend, knielend, klimmend, springend, glijdend. Maakt niet uit hoe je het flikt, eigenlijk, de tactiek ligt niet vast, als je het maar zelf doet. Boten, surfplanken of andere vaartuigen zijn niet toegestaan (jammer joh), maar dat is dus ook de reden dat het coasteering heet en niet ‘varen’, ‘zeilen’ of ‘dobberen’. Dat is voor pussy’s.

Waarom wil ik dit?

Google op deze term, en je komt meteen woorden tegen als ‘adrenaline’, ‘spanning’, ‘avontuurlijk’. Je gaat helemaal terug naar de basis: jezelf, en de natuur, met z’n golven, de kou, de rotsen. Je ziet de natuur op een andere manier, vanaf een andere kant – namelijk vanaf plekken waar normale stervelingen niet komen. De zee is de speeltuin. En jij bent slechts een poppetje in die speeltuin. Het ultieme gevoel van nietigheid – en de ultieme kick als je het overleeft (en die kans is aannemelijk, geen zorgen).

Hoe dit te overleven?

Ga dit alsjeblieft niet zelf doen in alleen je kekke rode speedo-zwembroek, want je komt niet ver. Coasteering doe je namelijk niet even – het kost je een halve dag – en is alleen veilig in een team. Je helpt elkaar rotsen op en weer af, bijvoorbeeld. Je begint rustig en de uitdagingen worden groter naarmate je langer onderweg bent en je je vermoedelijk steeds meer The Man begint te voelen. Je draagt speciale schoenen om te voorkomen dat je om de haverklap op een glad stuk rots op je muil gaat, je draagt een helm om te voorkomen dat je je kop kapot valt als je tóch op je muil gaat (ondanks die schoenen). Ook onderdeel van de outfit: handschoenen, een wetsuit, een soort drijfzwemvestje. Nope, aan je eigen zwemband heb je niet genoeg, maat.

Waar kan ik mezelf dit aandoen?

Het gebeurt vooral in Wales en in de rest van de UK. In Pembrokeshire werd de sport ooit uitgevonden, door een paar surfers die eens wat meer spanning wilden. Nu zijn er in heel Wales tientallen bureaus die een betrouwbare gids hebben die jou niet laat verzuipen of bevriezen, en precies weet waar je wel en niet kan springen, welk getijde het beste is om het water in te gaan, en waar alle mooie, onmogelijk bereikbare plekken zijn waarvan jullie dus toch gaan proberen ze te bereiken. Sterkte.

Goodlife
  • iStock