‘Ik fok graag met mensen’

Wachten op Willie

Big Boss Business staat er op de deur van Willie Wartaals studio. De deur is grijs, net als het weer en de omgeving. Een betonnen Haags industrieterrein, hoeveel minder blingbling wil je het hebben? Het is de dag na de presentatie van Wartaals eerste soloalbum, wat een lichte vertraging zou kunnen verklaren. Drank, drugs, je weet toch. Hij drukt ons weg op z’n telefoon, zijn manager is evenmin bereikbaar, hetzelfde geldt voor de platenmaatschappij.

Twintig minuten Instagram scrollen later komt er voor het eerst een teken van leven. De manager: ‘Willie dacht dat het interview morgen was, excuses!’ Klote, balen, maar niks aan te doen. Doen we het toch gewoon morgen? Eh nee, zo makkelijk gaat dat volgens de manager niet: ‘Willie kan morgen misschien óók niet. Kun je nog even op de parkeerplaats blijven wachten?’ Instagram is bijna uit als we het bericht krijgen dat Willie nu niet komt, morgen ook niet en onduidelijk is wanneer hij wel kan, want hij denkt dat z’n zoontje het coronavirus heeft en zit met z’n gezin in het ziekenhuis voor een test.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

We druipen af, kopen bij het benzinestation een gevulde koek als troost voor de verloren zaterdag en duimen op een goede afloop. Die komt er, twee dagen later, waarbij we voor de zekerheid op veilige afstand blijven van de hopelijk coronavrije Willie.

Hoe is het met je zoontje?

‘Heel goed, hij was gisteren jarig. Dat was een mooi feestje.’

Gelukkig geen coronavirus!

‘Hè, wat? Nee joh, hoe kom je daar nou bij? Zei mijn manager dat? (bulderende lach) Sorry, dat is mijn schuld. Toen hij me eergisteren belde dat ik een interview had, was ik dat totaal vergeten. Ik zei: “Zeg maar dat m’n kind het coronavirus heeft.” En dat heeft hij één-op-één zo overgedragen, hahaha. Hi-la-risch.’

Dis je vaker onzinverhalen op?

Nog nahikkend van de lach: ‘Mijn manager dacht blijkbaar dat ik het serieus meende. Dat had hij niet helemaal goed begrepen. Maar ik zeg ook wel gekke dingen, hoor. Ik vind het leuk om daarmee te spelen. In mijn eentje is dat wel minder dan wanneer ik met de boys van De Jeugd ben.’

Journalisten vonden jullie in de begintijd vaak irritant omdat jullie zelden serieus waren.

‘We wáren ook irritant, maar dat vond ik juist grappig. Fokken met mensen, daar hou ik van. Ik vind het ook lekker om te stoken. Dat hoeft niet altijd negatief te zijn. Je kunt door stoken ook laten zien dat iemand zich heel kinderachtig gedraagt.’

Is er verschil met jullie gedrag van toen en nu?

‘Tuurlijk. Hoe lang wil je een grap volhouden? We zijn ouder geworden, we hebben meer ervaring opgedaan. Daardoor zijn we professioneler geworden, maar ik hoop dat we een soort dezelfde guys zijn gebleven.’

Is er een duidelijke ‘voor’ en ‘na’ het uitkomen van Watskeburt?!?

‘Voordat het nummer uitkwam, viel ik op straat mensen lastig voor de Nederlandse boekenclub. Abonnementen aansmeren, echt verschrikkelijk. Ik woonde nog bij m’n pleegvader. Hij heeft me opgevoed, ik noem hem ook m’n vader. Zonder hem was alles nog veel slechter geweest, maar in mij zat toch het idee dat niemand van me hield. Door Watskeburt?! ging dat in één keer naar: iedereen houdt van me. Dat maakt een hoop goed.’

Ben je een brave burgervader geworden?

‘Dat zat er eigenlijk altijd al aan te komen, omdat dat altijd al m’n grote droom was. Op de middelbare school hoorde ik andere kinderen weleens verhalen over hun ouders vertellen. Dat ze met hun vader naar de bioscoop waren geweest. Of dat ze met z’n allen aan de ontbijttafel zaten. Dan dacht ik: huh, met je vader samen een film kijken? Met z’n allen aan een gedekte tafel zitten? Leipe shit! Ik moest alles zelf doen, mijn moeder was altijd weg. Het leek me heel sick om zelf zo’n gezinsleven te hebben. Ik heb ook nooit getwijfeld of dat me zou lukken. Het stond voor mij vast dat het zou komen.’

Het hele diepte-interview met Willie lees je in de nieuwste Playboy die vanaf vandaag in de schappen ligt. Hierin vertelt hij over zijn jeugd, De Jeugd en waarom hij na al die jaren met een soloalbum komt, ondanks 'domme gedachten'.

Liever de deur niet uit? Playboy bestel je makkelijk hier. Of lees het interview via Blendle.