André Dongelmans over cancelcultuur: 'Gevaarlijk, want we leren elkaar daarmee aan dat een tweede kans niet mogelijk is'

In de nieuwste Playboy stellen we André Dongelmans twintig prangende vragen. Zo vertelt hij meer over zijn carrière, de cancelcultuur en zijn toekomstplannen. Lees hieronder alvast een voorproefje:

Mag je over alles grappen maken?

"Ja, dat vind ik wel. Toen De Luizenmoeder net op tv kwam, zapte ik langs een talkshow waarin ze de allereerste scène lieten zien. In die scène kom ik het klaslokaal binnen voor een ouderavond, maar juf Ank denkt dat ik de schoonmaker ben. Aan tafel bij de talkshow zat een me- vrouw die zich er heel boos om maakte dat ik aan die scène had meegedaan: ‘Mijn ouders maken dit echt mee, dus ik vind dit heel lelijk om te zien.’ Mijn eerste gedachte was: ja maar, dan moeten we toch juist dit soort grappen maken, om elkaar een spiegel voor te houden? En jazeker, er zullen ook mensen zijn die simpelweg lachen om de situatie die wordt geschetst: hahaha, die donkere man wordt aangezien voor schoonmaker. Maar ik weet zeker dat ook bij die mensen over vijf of tien jaar het kwartje gaat vallen, onder andere door dit soort scènes."

Welke politicus wens je een enkeltje onbewoond eiland?

"Eigenlijk zou ik het hele politieke systeem op een lange vakantie willen sturen. Het lijkt alsof iedereen in Den Haag alleen maar bezig is met z’n eigen hachje. Ik mis eerlijkheid, er echt zijn voor de mensen. Er moet iets nieuws komen, maar ik heb ook niet de wijsheid in pacht."

Wat irriteert je?

De cancelcultuur. Er zijn te veel mensen die net iets te blij zijn met hun macht en dat via de cancelcultuur graag inzetten. Dat trek ik slecht, ik vind het zelfs gevaarlijk, want we leren elkaar daarmee aan dat een tweede kans niet mogelijk is. Als je een fout maakt, dan mag je niet meer meedoen, je bent af. Dat is een soort basisschoolmentaliteit die we als volwassenen niet zouden moeten hebben."

Benieuwd naar de rest van het interview? Je leest 't in de nieuwste Playboy. Morgen in de winkel.