'Esthetisch gezien is seks een bende. Perfecte seks? Daar doe ik niet meer aan'

Ik heb het gevoel dat naarmate je ouder wordt, de angst om op je lichaam beoordeeld te worden in de slaapkamer aanzienlijk slinkt. Althans, als ik mijn eigen ervaringen mag geloven. Als jongedame maakte ik me niet eens zozeer zorgen over mijn gewicht, aangezien ik niet voor niets ‘spillepoot’ werd genoemd, maar was het vooral of ik er wel knap bij lag. Toen ik jong was, zag ik seks enkel op televisie of in films. Gestileerd, met mooi beddengoed om de lijven van acteurs gedrapeerd. Geen druppel zweet te bekennen. Standjes beperkten zich tot missionaris en een hoogtepunt werd geheel ‘toevallig’ simultaan bereikt. Na de daad vielen spelers voldaan in slaap. Make-up nog intact, geen haar die zich warrig buiten het kapsel begaf. Zo probeerde ik dus ook te seksen. Bang dat mijn vriendjes me anders niet sexy zouden vinden, ook al lagen ze heus niet met me tussen de lakens omdat ze in de veronderstelling waren dat ik een compleet perfect schepsel was.

Pas later kwam ik erachter dat de daad voornamelijk als een willekeurige sketch van Laurel & Hardy verloopt: chaotisch en onhandig. Het dekbed wikkelt zich als een anaconda om ledematen, er wordt liters gezweet, posities zijn vaak geil, maar niet per se sierlijk en soms kom je tegelijkertijd klaar, maar vaak genoeg niet. M.jn make-up verplaatst zich meestal naar de rand van mijn gezicht, al dan niet door het zweet van de ander. Van een mooi kapsel is zelden nog sprake. Esthetisch gezien is seks een bende. En dat moet ook mogen. Tegenwoordig probeer ik mezelf niet meer uit het moment te halen door me bezig te houden met hoe ik eruitzie. Al moet ik toegeven dat ik geen groot voorstander van de ‘cowgirl’- positie ben. De bedpartners die ik heb gehad vonden die natuurlijk w.l opwindend, maar ik pas het liefst voor wat eruitziet alsof ik op een skippybal hop.

Of mijn billen wel rond genoeg zijn, mijn buikvetjes niet veranderen in een Issey Miyake-vouwpatroon en waar mijn mascara zich op mijn gezicht begeeft, zijn mijn minste zorgen. Plezier is prioriteit. Dat begon ik pas in de slaapkamer te beleven toen ik losliet dat seks eruit moest zien alsof ik de hoofdrol in Het Zwanenmeer vertolk. Bovendien verwacht ik van mijn bedpartners ook niet dat zij zich met een afgetraind lichaam soepel een weg mijn lichaam in dansen. Sterker nog; een man die niet bezig is met de biertjes die rondom zijn navel kleven terwijl hij me wat houterig op m’n zij flipt, vind ik veel leuker. Dat buikje heb ik heus wel gezien, maar dat is toch ook gewoon normaal? Anderen zien jouw onzekerheden vaak helemaal niet en als het ze wel opvalt, vormt het eigenlijk nooit een probleem. Tenzij je er zélf de nadruk op legt. Maar dat ligt niet aan de putjes in je dijen of het gebrek aan een sixpack, enkel aan je eigen onzekerheid. Laat dat gezeur dus lekker achterwege. Er is tenslotte weinig zo hot als iemand die lekker in z’n vel zit.