/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fplayboy%2Fsource%2Fplayboy%2F2016%2F09%2FSamuel-l-jackson-header.jpg)
Zijn arbeidsethos bezorgde hem al een notitie in het Guinness Book of Records, Quentin Tarantino loopt met hem weg en op zijn oude dag scheurt hij nog door de Amsterdamse grachten in een speedboot. Geen wonder dat Samuel L. Jackson (67) zo tevreden met zichzelf is.
Je hebt meer dan 160 films gemaakt. Geeft dat filmen nog een beetje plezier of is het routine?
Draaien moet altijd plezier brengen. Het is net politie en boefje spelen met vriendjes vroeger. Helaas zijn er altijd pretbedervers, die zich niet goed voorbereid hebben en alles ophouden.
Heb je geduld met beginners?
Ik ben op een punt in mijn carrière dat ik nee kan zeggen als een regisseur iets van mij wil wat me niet bevalt. Laatst schoot ik een scène voor xXx: Return of Xander Cage waarin ik een monoloog van drie kantjes moest houden. De regisseur vroeg hoe ik de scène wilde opdelen. Sorry? Het kost me amper twintig minuten om drie kantjes uit mijn hoofd te leren. Zoiets staat bij mij in één take op film.
Had hij Samuel L. Jackson onderschat?
Je moet niet vergeten dat de regisseur doorgaans degene met de minste ervaring is op een filmset. Zelfs middelmatige acteurs hebben tussen de tien en vijftig films gemaakt. Laat staan de technische mensen. De regisseur daarentegen heeft er hooguit zes gemaakt, alsie ervaren is.
Lees ook: Topless vrouwen in Rusland ingezet als verkeersborden
Je hebt net Tarzan gemaakt, was dat leuk met die Alexander Skarsgård in een rokje?
Als Tarzan houdt hij jammer genoeg zijn broek gewoon aan en draagt hij een lendenlapje. Ik was daar een beetje teleurgesteld over, maar mijn dochter nog meer. In elk geval mocht hij lekker vaak zijn shirt uittrekken. Hij had ook zo geleden voor zijn sixpack.
Moet jij nog weleens iets doen aan je lijf voor een rol?
Dik worden bedoel je? Ik kan niet dik worden. Daar zal ik een fat suit voor aan moeten trekken. Ten tijde van het voorgesprek met de regisseur van Tarzan zag ik er net zo uit als nu, maar toen we eenmaal begonnen met draaien was ik veganistisch gaan leven en woog ik 15 kilo minder. Na de eerste draaidag nam hij contact op met mijn agent om te vragen of ik wel helemaal gezond was. En mijn vrouw vond die knokige heupen ook maar niks. Vanaf dat moment ben ik weer kaas en eieren gaan eten. Ik voel mij beter zo.
Kan je goed met verering omgaan?
Het stoort mij niet dat ik herkend word. Mijn vrouw heeft er veel meer moeite mee, maar ik wist vanaf het begin waar ik aan begon. Je moet gewoon een goede balans vinden tussen privé en openbaar. Bij mij is dat verschil niet zo groot. Ik laat me niet begeleiden door bodyguards en ik loop gewoon in mijn eentje door de straten van Londen, Parijs en New York. Dat zal sommige mensen verrassen, maar het toont ook aan dat ik gewoon een normale jongen ben. En daardoor word ik ook minder snel lastiggevallen, al zijn mobiele telefoons wel de vloek van deze tijd.
Je post anders wel aan de lopende band selfies…
Op mijn foto’s draait het niet om mij, maar om de achtergrond. Je ziet meestal alleen mijn ogen aan de rand van het scherm, zodat je weet dat ik de foto heb gemaakt.
Veel van je collega’s kunnen niet naar zichzelf kijken en zappen weg als ze een film van zichzelf op tv zien. Jij rent daarentegen meteen naar de bioscoop als er een nieuwe film van je draait…
Ja, ik zeg altijd: als je het zelf al niet kunt verdragen, waarom zou iemand dan 13 euro lappen voor een bioscoopkaartje? Ik vind wat ik maak goed. Als ik ’s nachts een rondje tv doe en ik kom tijdens het zappen een film tegen met mezelf erin, dan blijf ik altijd hangen. Ik ben meestal echt van mezelf onder de indruk.
Kijk je ook graag in de spiegel?
Tuurlijk, ik let op mijn uiterlijk. Als je zoals ik tegen de 70 loopt, moet je er wel een beetje volwassen bijlopen, vind ik. Niet in een gescheurde spijkerbroek dus. Daarnaast heb ik een collectie van tweehonderd hoeden. Ik zie elke dag in Hollywood vooral voorbeelden van hoe je er niet bij moet lopen als je wat ouder bent. Mannen van boven de 65 die zich heel jong kleden, omdat ze denken dat hun vriendinnetjes van 20 daarvan onder de indruk zijn.
Om nog even terug te komen op het thema social media, wat waardeer je eraan?
De directheid. Ik post beelden van kunst en architectuur, van vers gevallen sneeuw of een grot in Vietnam, waarin ik op zoek ben naar King Kong. Ik laat gewoon fragmenten uit mijn leven zien, die soms uitzonderlijk zijn, maar meestal normaal.
Lees de reacties op je Twitter- en Instagram-account?
De hele dag door. Soms geef ik commentaar terug.
Een droom voor fans.
Sommige mensen proberen me te dissen, dan antwoord ik wel natuurlijk. Ik ben zo’n type dat dan kijkt naar het profiel van zo’n trol of hij veel nare dingen verspreidt. Oh, die gast heeft drie volgers? Dan laat ik hem lekker met rust.
Je trouwste fan is Quentin Tarantino.
We delen een grote liefde voor film. Een vaste strijdkreet aan het begin van zijn sets is: ‘Laten we één take meer doen.’ Het maakt niet uit hoe laat het is of hoe moe we zijn, een scène kan altijd nog. Omdat iedereen die meewerkt aan de projecten van Tarantino – van de Oscarwinnaars tot de kabelsjouwers – ervan houdt om films te maken! Quentin maakt het makkelijk. Zijn scenario’s zijn exceptioneel en visionair.
Is Tarantino behalve genie ook een tiran?
Hij is het hoofd van het gezin. Als we draaien, komen we drie keer per week samen om naar het materiaal te kijken, en op zaterdag is het ‘Quentin Tarantino Theater’. Dan kijken we met zijn allen naar een film van zijn keuze. Vervolgens zoeken we een café op en hebben we plezier. Het is allemaal heel vertrouwd, en ook daarom voelt iedereen zich op de set verantwoordelijk voor het slagen van de film.
Toch, als men vraagt ‘Wat is de beste film van Tarantino’, kom je altijd aan met de Geena Davis-actiethriller The Long Kiss Goodnight...
Ja, maar dat is een verkapt compliment aan het adres van Quentin. Geena Davis had in 1996 als moordenaar-huisvrouw al iets van Uma Thurman in Kill Bill. Ik speel een privédetective die ze in de arm heeft genomen en ik ben nog steeds dik bevriend met Geena. En met regisseur Renny Harlin ook trouwens. Een wonder als je bedenkt hoe Geena en ik… Nou ja, met elkaar gezongen, gedanst en elkaar opgewarmd hebben. Als je de film ziet, zie je hoe graag we elkaar zagen. We pasten zó goed samen dat het publiek bij het originele einde van de film in boegeroep uitbarstte. Ik had niet mogen sterven.
‘Geheugenverlies’ gaf je vrouw eens als antwoord op de vraag wat het succes is van jullie veertig jaar durende relatie. Wat is ze allemaal vergeten?
Dingen die ik me ook niet meer kan herinneren, gegarandeerd.
Net als veel andere ex-drugsverslaafden speel je tegenwoordig golf.
Ik heb zelfs in mijn contract laten opnemen dat ik tenminste twee dagen per week golf wil spelen en daar gewoon vrij voor krijg. Dit is meestal geen probleem, behalve misschien in het midden van de winter in Canada. Desnoods vlieg ik voor een paar dagen ergens heen waar het warmer is. Als ik niet werk, golf ik elke dag.
Is dat niet een beetje obsessief?
Waarom? Ik ga er lekker op. Vrouwen lopen daarvoor de deur van de yogastudio plat.
Boeit het je iets wat anderen van je vinden?
Tuurlijk, ik kick op applaus. Ook omdat ik tegenwoordig niet producenten ervan hoef te overtuigen dat een Afro-Amerikaan een arts, advocaat of huurmoordenaar kan spelen.
Zo vanzelfsprekend is dat toch ook weer niet?
Nee, maar dat hele debat over de zogenaamde ‘blanke Oscars’ vond ik meer getuigen van onwetendheid van de elite dan van racisme. De Academy-leden hebben niets tegen AfroAmerikanen, maar zij zouden niet een film als het hiphopdrama Straight Outta Compton kijken. Ik bedoel niet te zeggen dat Ice Cube een Oscar verdient. Maar hij heeft ook nooit een kans gehad. Aan de andere kant zijn er die films zoals 12 Years a Slave, die zoveel aandacht wekken op internationale filmfestivals dat de Academy zich gedwongen voelt om ze te nomineren. Dan kan men zich afvragen: was dat een moetje? Het blijft een beetje verknipt