De Don en Coke, de witte sloper

Reclameman Don Schothorst bedacht beroemde slogans als ‘Melk, de witte motor.’ en ‘Het Zwitserleven-gevoel’. N...

Reclameman Don Schothorst bedacht beroemde slogans als ‘Melk, de witte motor.’ en ‘Het Zwitserleven-gevoel’. Nog voor zijn dertigste is hij miljonair en een internationaal begrip inde reclamewereld. Oh ja, en verslaafd aan drank, coke en sex. Inmiddels runt Schothorst al vijftien jaar succesvol zijn particuliere verslavingskliniek Solutions. 19 mei ligt zijn boek De Don in de winkel. In Playboy alvast vijf fragmenten.

Lees ook: Reportage: de beruchte stad van voetbalgod Zinédine Zidane

ANP-13013342-2 ANP

Dit is de Don

'Niet alles is wat het lijkt. Ik was een wereldwijd geroemde reclameman en dronk elke dag anderhalve liter wodka. Ik was miljonair en snoof dagelijks zeven gram coke. Ik had een gezin en ging vijf dagen per week naar het bordeel. Op het hoogtepunt van mijn verslaving, of dieptepunt – het is maar hoe je het bekijkt –, gaf ik een miljoen per jaar uit in seksclubs en verdiende mijn dealer drie ton per jaar aan mijn cokeverslaving. Ik ademde verslaving. Uiteindelijk moest ik drie keer scheiden, failliet gaan en bijna overlijden aan een overdosis, voor ik in een klooster de conclusie trok: ik wil leven. Het helpen van andere verslaafden zou mijn nieuwe drug worden. In alle eerlijkheid en zonder enige terughoudendheid is dit boek tot stand gekomen. Mijn kinderen, familie en vrienden hebben het volledige verhaal nooit gehoord. Tot nu. Ik wil niet langer de schijn ophouden en heb besloten hier voor het eerst mijn hele verhaal te vertellen.'

ANP-13013341-2 ANP

Don in het bordeel

De dag waarop Maria zonder mij op vakantie ging met de kinderen, ging ik naar het dichtstbijzijnde bordeel: Boccaccio. Het was druk toen ik binnenkwam, de in pak gestoken mannen keken verlangend naar een meisje dat ondersteboven aan een paal hing. Boccaccio was een geliefde plek onder zakenmannen. Je kon je auto parkeren op een afgeschermde parkeerplaats, niet te zien vanaf de weg, of je kon ervoor kiezen om opgehaald te worden. De gratis pick-up service was populair. Boccaccio was ook het enige bordeel dat ik kende – en dat waren er veel – met een golfbaan. Lucy, een Amerikaanse met platinablond haar, zat naast de bar in een leren stoel met een glas champagne in haar hand. Ze droeg een strakke Armani-spijkerbroek en een wit hemdje, zonder bh. Ik keek naar haar tepels.

‘Hi, Donny!’ zei ze met haar dikke Amerikaanse accent en ze lachte baldadig haar spierwitte rechte tanden bloot. Als ik betrapt zou worden met Lucy zou ze prima door kunnen gaan als een model van Colgate, voor een shoot. Ze haalde een sigaret uit haar pakje Marlboro Light. Verwonderd keek ik hoe ze dat deed met haar lange nepnagels. ‘Laten we naar mijn huis gaan. Mijn Range Rover staat klaar. Zal ik wel even regelen.’

De don boek-2

Dit is het begin van een voorpublicatie. De rest vind je in de Playboy die nu in de winkel ligt. Bestel het blad hier of lees het artikel op Blendle. Nog gemakkelijker, neem een abonnement.