Hoi Oh, vanwaar al die rauwe thema’s?
‘Toen ik naar Londen verhuisde, had ik geen geld. In die tijd waren mijn schilderijen meer hardcore omdat mijn dagelijkse leven zo zwaar was. Ik werd gedwongen om me formeel te kleden op het werk en ik moest helemaal alleen voor mezelf zorgen. Door alle regeltjes en de worstelingen in het leven verlangde ik echt naar vrijheid. Schilderen werd mijn manier om los te komen en mezelf volledig en zonder obstakels te uiten.’
Wat voor werk had je destijds?
‘Ik werkte in de financiële wereld, wat ik leuk vond omdat het een heel unieke omgeving is waar je veel over mensen leert. Mijn collega’s waren tijdens pauzes vaak openhartig en deelden details over hoe ze hun vrije tijd doorbrachten. Vooral hun uiteenlopende perspectieven op de relaties tussen mannen en vrouwen vond ik boeiend. Hun ervaringen riepen scènes in mijn hoofd op.’
Verwacht je dat bepaalde schilderijen meer aandacht zullen trekken dan andere?
‘Nooit. Ik probeer verbinding te maken met de emoties van mensen, maar welk schilderij het meest zal resoneren is onvoorspelbaar. Het is net als gokken: ik probeer er altijd achter te komen welke goocheltruc zal werken en wanneer ik verbinding kan maken met het publiek. Soms werkt het en soms niet.’
Wat fascineert je aan seksuele relaties?
‘Ik denk dat seks de brandstof is die ons drijft om ten volle te leven en de dingen te doen die we willen doen, zoals ons verkleden, make-up opdoen en onze doelen nastreven. Ik geloof dat alles diep van binnen aansluit op deze fundamentele seksuele energie, waardoor we ons levend voelen.’
Laat je je vooral inspireren door het privéleven van anderen of door je eigen ervaringen?
‘Veel van mijn scènes zijn geïnspireerd door de levens van mensen, vooral nieuwe kennissen die hun persoonlijke verhalen met mij delen. Maar ik geef er altijd graag mijn eigen draai aan!’
Sta je erbij stil hoe mensen over je schilderijen zouden kunnen denken?
‘Daar maak ik me geen zorgen over, omdat ik geloof dat het mijn rol als kunstenaar is om moedig te zijn en risicovolle dingen te doen. Ik wil dat mijn schilderijen en de vrouwen die ik schilder gevaarlijk zijn.’
Waarom beeld je vrouwen vaak af als schurken?
‘Ik hou van het idee dat vrouwen worden afgeschilderd als schurken die mannen iets ondeugends aandoen, maar niets ernstigs, gewoon speelse wraak. Dat is een deel van de humor in mijn schilderijen. Het is alsof een grappige slechterik met Batman aan het rommelen is.’
Neem je vaak wraak op mannen?
‘Niet in mijn persoonlijke leven, alleen in mijn schilderijen. Dit zijn de wraakschilderijen, haha. Wanneer er veel emoties zijn, vooral seksuele energie, is het beter om deze op canvas uit te drukken. Het voelt authentieker en herkenbaarder voor mensen.
Op sociale media is niet iedereen fan. Wat vind je van online haters?
‘Mensen op internet zullen zich nooit gedragen, het is ook onprofessioneel, dus ik heb er geen last van. Als je gedurfde kunst maakt die niet iedereen leuk zal vinden, zijn er consequenties en dat is de prijs die je moet betalen.’
Hebben mensen vooroordelen over jou op basis van jouw kunst?
‘Het kan soms moeilijk zijn, bijvoorbeeld als ik een man ontmoet en hij naar mijn Instagram vraagt, haha. Er zijn ballen voor nodig om mijn schilderij in je woonkamer te hangen. Ik begrijp dat sommige mensen mijn werk bekritiseren, het hoort erbij. Maar ik denk dat kunstenaars zich meer zorgen moeten maken als níémand op hun werk reageert...’
Sinds kort exposeer je in het Museum of Sex in New York. Waar gaat de expo over?
‘De tentoonstelling gaat over het omarmen van seksuele vrijheid. Ik exposeer samen met kunstenaars Shafei Xia en Urara Tsuchiya en er zijn meerdere werken van mij te zien, waaronder één groot doek.’