Stefano Keizers: 'Ik ben de best functionerende junk van Nederland'

Je nieuwe voorstelling heet 'Sorry Baby', waar gaat'ie over?

De rode draad van deze voorstelling is een antwoord op de vraag waarom het voor mij onmogelijk is om een relatie te hebben. Een deel van dat antwoord is dat ik volgens een bepaalde definitie extreem egocentrisch ben. Ik ben altijd bezig met mijn werk, en mijn vriendin is daar het slachtoffer van. ‘Sorry, baby’ is mijn stopwoord. Daarom ben ik het ook als titel gaan gebruiken. Sinds ik mezelf in de schijnwerpers ben gaan zetten, is het de enige vorm van nederigheid die ik ken.

In je voorstelling vertel je openhartig over privékwesties. Heeft je vriendin de voorstelling al gezien?

Mijn vriendin heeft de voorstelling nog niet gezien, maar als ze hem gaat zien is ze misschien mijn vriendin niet meer, dus dat wordt spannend. Als ze er aanstoot aan neemt, kan ik in ieder geval terugverwijzen naar de titel.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Op internet zag ik een filmpje van je huis: een zwaar vervuild krot. Woon je daar nog steeds?

Dat was voordat ik een relatie kreeg. Mijn huis is nu helemaal leeg. Alle chipszakken en etensresten waar ik zo aan gehecht was – het is er niet meer. Ik heb ergens op een geheime plek nog wel een paar spulletjes bewaard. Zoals lavalampen van zelf gefabriceerd slijm. Ik was een paar weken hevig verkouden en rochelde in een paar flessen. Ik was verbaasd over het resultaat. In de fles waar ik ’s ochtends in rochelde kwam bruin slijm, in de middagfles groen slijm en in de avondfles wit slijm. Toen ze vol waren heb ik ze afgesloten en er een lamp onder gezet. Het zijn eigenlijk schitterende lampen, maar mensen vinden het vies.

Enkele studenten volgen je al een tijdje voor een documentaire. Ze hebben een sleutel van je huis. Zijn ze binnengevallen toen je dat liever niet had?

Zeker. Ze zijn een aantal keren ’s nachts onverwacht langs geweest en dan zie je me wel op een manier die ik liever verborgen had gehouden. Mijn drugsverslaving komt bijvoorbeeld heel erg naar voren. Kijk, ik ben de meest functionele junk van Nederland, ik weet zeker dat niemand last heeft van mijn verslaving. Waar ik wel wakker van lig: zodra mijn familie deze documentaire ziet is het voorbij. Mijn moeder onterft me. Is dat het waard?

Waar sta je over tien jaar?

Ik denk niet dat ik er dan nog ben. Ik kan me het écht niet voorstellen. Ik zou daarom tegen de lezers willen zeggen: kom allemaal naar mijn voorstelling kijken nu het nog kan.

Benieuwd naar de rest van het interview met Stefano? Je leest het in ons nieuwe februari-nummer of via Blendle.