Burn-out is een bitch: van grote jongen in entertainment naar hartkloppingen in bed

Edwin Tromp leidde als directielid van onder andere Endemol en Talpa een leven om van te dromen, totdat een burn-out hem dwong om na te denken over wat écht belangrijk is. In zijn boek Burn-out is een bitch geeft hij tien eigenzinnige tips om ook tot dat inzicht te komen (tip: pleur social media de deur uit).

Het burn-outmonster groeit

Precies tien jaar geleden, in 2013, zond de VPRO de documentaire De Burn-Out Industrie uit. Die begon met de volgende voice-over: "13 procent van de Nederlandse beroepsbevolking heeft een burn-out. Dat zijn ruim 900.000 mensen. Wat burn-out precies is, is nog onduidelijk en over hoe je het moet behandelen is niemand het eens." In 2007 had 11 procent van de werknemers burn-outklachten, in 2021 is dit opgelopen tot 17 procent. En ook de industrie voor de behandeling van burn-out groeit: eind vorig jaar telde ons land zo’n 75.000 coaches van de meest bonte pluimage. Je kunt het zo gek niet bedenken (ook Van Kooten en De Bie niet die als dr. Jacobo en dr. Van Essen ooit de op een Duitse modderbad gestoelde ‘zoetstofwisselingstherapie’ ontwikkelden) of er is wel een coach voor te vinden. En dan ook nog een coach die waarschijnlijk meer bezig is met het vullen van zijn eigen zakken dan met het daadwerkelijk oplossen van iemands probleem. Maar wat is het alternatief?

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Grote jongen in China

Edwin Tromp viel als directeur van internetbedrijf Lost Boys en als directielid van zowel Endemol als Talpa ook ten prooi aan het burn-outmonster. In zijn boek Burn-out is een bitch vertelt hij er onomwonden en bij vlagen erg geestig over. Over die keer dat hij met Bill Gates over de campus in Nijenrode wandelde, met David Beckham, Ruud Gullit, Carlo Ancelotti en Alessandro Del Piero op een voetbalexpo in China was en nog tig andere anekdotes die zijn statuur van een gouden glans voorzagen, maar ook zijn ondergang betekenden. Want de grote jongen uithangen in China is leuk, totdat je vier maanden later thuis in bed ligt met hartkloppingen die zo hard zijn dat het voelt alsof je hart uit je borstkas dreigt te klappen. Alsof je continu een marathon aan het lopen bent, zo voelde het voor Edwin. De diagnose was snel gesteld: geen hartinfarct, maar een dikke burn-out.

Ontsnappen aan het beest

"Als jij echt nét de diagnose burn-out hebt gekregen," zegt Edwin tegen de lezer, "dan is het aller-aller-allerlaatste wat je dan wil doen een zelfhulpboek lezen met tegendraadse en confronterende inzichten om lekker mee aan de slag te gaan. Geloof me, ik heb er zelf ook als een zoutzak bij gelegen." Maar ben je wel klaar om "je shit aan te pakken" (zijn woorden), dan heeft hij tien eigenzinnige tips voor je. Niet over quiet quitting (alleen maar doen waarvoor je wordt betaald en geen stap extra zetten, wat vaak tip nummer 1 is om een burn-out tegen te gaan), want dat klinkt volgens hem als "mentaal afhaken in je werk en geen volwassen gesprek met jezelf durven voeren." Wat dan wel? Je lijf naar buiten hijsen, het avontuur opzoeken en vooral dus social media de deur wijzen. En nog zeven andere tips die je geest ongetwijfeld nog meer verruimen.