'Vrienden hebben het 'perfecte plaatje' terwijl ik bijwijlen 's ochtends met sekshaar terug naar huis fiets'

Playboy is veertig en ik bijna ook. Nog iets meer dan twaalf maanden en ik zwaai mijn dertiger jaren vaarwel. Weer een stap dichter bij mijn pensioen en de lichamelijke aftakeling die daarmee gepaard gaat. Althans, als ik mijn levensstijl even onder de loep neem, ga ik ervan uit dat ik over een jaar of twintig wat roestig naar de supermarkt slof. Goed, eerst nog maar eens zien of ik het haal. De sigaretten en alcohol-shots die mijn holtes penetreren snoepen zeker een paar dagen, maanden of jaren van mijn levensverwachting af. Live in the moment, zeg ik dan ook herhaaldelijk. Morgen kun je onder een bus terechtkomen. Mijn leven is momenteel niet conventioneel. Ik werk graag en veel, heb geen relatie en ben niet vaak thuis. De huur van mijn appartement is torenhoog, maar als alleenstaande ondernemer zit een koophuis dat niet de afmeting van een garagebox heeft er gewoonweg niet in. Kinderen heb ik niet en om eerlijk te zijn sta ik er nog wel voor open, maar het is geen prioriteit meer om ze te krijgen. Seks daarentegen, is wél belangrijk. Hoewel de meeste vrienden wel het ‘perfecte plaatje’ hebben en ik bijwijlen ’s ochtends met sekshaar terugfiets naar huis, voel ik niet de druk om te voldoen aan de norm. Ik ben tevreden met mijn leven. Balans en geluk voeren de boventoon.

Iets wat ik waarschijnlijk niet zo had ervaren als ik nu wel nog in een langdurige relatie had gezeten met wat nakomelingen op de bank. Met gepaste regelmaat fluisteren vrienden met kinderen me dan ook toe: ‘Doe. Het. Niet. Je leven is echt voorbij.’ Ik geloof dat het krijgen van kinderen en allerhande volwassen verantwoordelijkheden niet betekent dat je hele leven voorbij is, je neemt wellicht wel afscheid van je vorige. Want het ideaalplaatje van een Randstad-dertiger bekoop je met een chronisch gebrek aan spontaniteit. Morgen last minute voor een paar dagen naar Parijs? Een avond wippen met een scharrel en ook maar blijven slapen? No can do. Maar het is juist die onbevangenheid waar ik heel veel waarde aan hecht.

Als je me zo’n vijf jaar geleden had gevraagd waar ik vandaag de dag zou zijn, dan had ik die vraag steevast beantwoord met het opsommen van de hierboven genoemde mijlpalen en bijkomende verplichtingen. Dat ik in de praktijk geen blad voor de mond neem en maandelijks een behoorlijk openhartige column tik over liefde, seks en relaties, had ik moeilijk geloofd. En toch is niets minder waar. Gelukkig maar, want hoewel de maatschappij en onze opvoeding bepaalde verwachtingen creëren bij mensen van mijn leeftijd, past mijn huidige ongecompliceerde levensloop heel goed bij mij. Op dit moment dan, want ik heb vaker zien gebeuren dat mensen zoals ik van het ene op het andere moment een compleet ander pad bewandelen. Voor mij is dat nu geen vanzelfsprekendheid. Maar, wellicht in de toekomst, op míjn tempo: een bewust gemaakte keuze. Tot die tijd zit ik vast nog weleens met sekshaar op de fiets.