'Het is in een dorp als Coevorden of Cadzand een stuk minder chill om een open relatie te onderhouden'

De open relatie of het nog niet willen settelen, waar ik al vaak over heb geschreven, is nog altijd in opmars. Tenminste, in Amsterdam. Elders in Nederland lijkt het mee te vallen met het willen vervullen van verlangens die zich voorheen tot de eigen fantasie beperkten. Het daten buiten je eigen partnerschap en de aversie tegen het gebonden zijn aan grenzen, lijkt op een typisch stadssyndroom. Er is hier immers ruimte en keuze in overvloed.

Dat valt me altijd op als ik me weer eens in een ander stadsdeel begeef dan het ‘mijne’, alwaar ik vanwege luiheid het gros van mijn boodschappen doe en sociale contacten onderhoud. Wanneer ik op een vrijdagavond in een café in Amsterdam-Oost of de Jordaan sta, mijn eigen stadsdeelgrens tegen wil en dank overschrijdend, val ik van de ene verbazing in de andere. Er blijkt keer op keer toch nog een hele wereld te bestaan buiten Zuid. Buiten de ring is dat niet zo. Daar houdt het allemaal wel zo’n beetje op, dat vrije leven. Althans, dat is de perceptie die ik mezelf heb aangemeten de afgelopen jaren. En volgens mij velen met mij. Andere grote steden daargelaten, is het in een dorp als Coevorden of Cadzand een stuk minder chill om een open relatie te onderhouden. Dat je het neukpopje van je vriend/vriendin tegenkomt bij een van de weinige supermarkten is aannemelijk. Anderzijds zal een scharrel die je na een avond flink doorsausen hebt geblokkeerd, ongetwijfeld verhaal komen halen tijdens het jaarlijkse dorpsfeest. In de kleinere woongemeenschappen is traditioneel settelen een comfortabelere optie met minder hoofdpijn. Al is het maar om een status van afgelikte boterham te omzeilen.

Hoewel Amsterdam een piepklein dorp is vergeleken met Londen of Parijs, kun je hier gewoon flink seksueel huishouden zonder dat je bang hoeft te zijn elkaar tegen het lijf te lopen in de Ap. Er zijn er hier tenslotte 89 waar je uit kunt kiezen. Daarbij botvieren we in de grote stad allemaal dolgraag onze verlangens en geneugten. Iemand die vele matrassen heeft gezien wordt hooguit gezien als iemand die zichzelf aan het ontplooien is.

Maar laten we eerlijk zijn, die stedelijke vrijheid die we hier allemaal genieten is ook geen rozengeur en maneschijn. De teller met open relaties en mensen die geen zin hebben in een vaste, lijkt iedere week te stijgen. Die onrust van het meer willen dan we momenteel hebben is ook niet ideaal. Sodom en gomorra, zo noem ik het stadsleven dan ook vaak. Een plek waar onze seksuele fantasie.n veel meer ruimte krijgen, terwijl het bevredigen van elkaar en alle verlangens ons tegelijkertijd helemaal opbrandt. Dan lijkt me het hebben van een simpele relatie ook wel heel lekker hoor. Gewoon eens tevreden zijn met wat je hebt en niet altijd maar hunkeren naar meer. Iedere zaterdag aan de zijlijn van de plaatselijke amateurclub en voor het slapengaan een natte zoen.

Maar goed, het gras is natuurlijk altijd groener aan de overkant