20 questions: Waldemar Torenstra

Het was een ramvol jaar voor acteur Waldemar Torenstra (41). Hij stond op de planken met het toneelstuk Advocaat van de Duivel, nam een nieuwe reeks van Divorce op en is sinds kort elke zondag te zien in de BNN-serie Vechtershart.

Tussendoor maakte hij tijd voor Playboy om zijn zwak te delen voor vechtsporten, vrouwen en nog niet vervlogen jongensdromen.

Lees ook: Hugo Borst: Porno moet toch een beetje hard en smerig zijn

In de tv-serie Vechtershart speel je de rol van Nick Roest, een gewezen K1-kampioen en ex-bajesklant die vastbesloten is zich terug te knokken naar de top van de vechtsport. Wat maakt deze rol voor jou speciaal?

Nick Roest is iemand die de beste wil zijn in de ring, maar er daarbuiten weinig van bakt. Echt het type ruwe bolster, blanke pit. Voortdurend worstelt hij met zijn donkere kantjes. Dat maakt zijn personage voor mij extra interessant.

Vroeger was je als Nederlandse kickboksfan en K1-liefhebber voor 'bad boy' Badr Hari óf voor 'flying gentleman' Remy Bonjasky. Tot welk kamp behoorde jij?

Geen van beide. Viervoudig K1-wereldkampioen Ernesto Hoost is altijd mijn nummer één geweest. Hij deed nooit gekke dingen tijdens zijn sportcarrière. Een man met een perfecte balans tussen gereserveerdheid en netheid en eenmaal in de ring een kampioen die verschrikkelijk hard kon incasseren en nog harder kon uitdelen. Wat een eindbaas. En dat is hij nog steeds. Ernesto was zo aardig om mij van advies te voorzien in aanloop naar de serie Vechtershart. Ik heb zelfs een paar keer met hem mogen trainen. Dan voel ik me even een heel gelukkig jongetje.

Wat is jouw favoriete (kick)boksfilm?

Raging Bull met Robert De Niro en Warrior met Tom Hardy en Joel Edgerton in de hoofdrollen. Net als Vechtershart ook films die gaan over kampioenen in de ring, maar daarbuiten zijn het allesbehalve winnaars. Een andere favoriet is de documentaire When We Were Kings over het wereldtitelgevecht tussen Mohammed Ali an George Foreman in toenmalig Zaïre in 1974.

Een aloude discussie gaat over kickboksende jongeren: worden ze er agressiever van of juist niet? Wat vind jij?

Ik raad iedereen aan om in de kracht van zijn leven een vechtsport te beoefenen. Tegenwoordig zijn we vaak niet meer gewend om hard op ons bek te gaan, laat staan hiervan te leren en er weer bovenop te komen. Wie bijvoorbeeld kickbokst, loopt hier allemaal tegenaan. Je leert met pijn en op karakter een overwinning op jezelf te boeken en zo je zelfvertrouwen op te vijzelen. En je leert je zelfbeheersing te trainen. Zo bezien komt er een hoop goeds kijken bij kickboksen. Tegelijkertijd zijn er helaas altijd enkele rotte appels die het imago van de sport een slechte naam bezorgen. Maar dat heb je bij nog veel meer sporten.

De onderwereld en de vechtsportscene liggen elkaar wel. Zo is het penozegehalte bij vechtsportgala's doorgaans hoog. Hoe verklaar jij dat?

Misdaad is heus niet alleen vergroeid met de vechtsportscene. Wat dacht je van de dopingschandalen in de atletiekwereld of de fraudebeerputten die zijn opengegaan in de internationale voetballerij? De kickbokswereld is zich overigens wel terdege bewust van diens slechte imago. Maar dat is vooral vanwege financiële misstanden in het verleden niet zozeer vanwege vertakkingen met de onderwereld. Vandaar ook de lancering binnen de kickbokswereld van een nieuwe internationale competitie, genaamd Glory, die alom wordt gezien als een minder omstreden opvolger van de K1-toernooien.

Het complete interview lees je in de Playboy die nu in de winkel ligt.