Gamerecensie: Dark Souls III

Dark Souls III is er voor de masochisten, gamers die een flinke afstraffing verlangen. Het is een moderne vorm van zelfkastijding, met de gordijnen dicht jezelf lekker afranselen. En dat komt niet omdat de maker Japans is en ze daar allemaal seksueel fucked up zijn. Nee, Dark Souls doet iets geks.

In een wereld vol games die de speler bij de hand nemen en constant aangeven op welk knopje gedrukt moet worden, is Dark Souls de grote uitzondering. In dit spel ga je hoe dan ook dood. En vaak. Steeds opnieuw begin je aan dezelfde boss fights om uit te vinden wat je fout deed. Het is trial & error. De game helpt je nergens mee, maar is toch erg verslavend.

Lees ook: Gamerecensie: Rainbow Six Siege

Voor wie de eerste twee (eigenlijk drie) delen nooit gespeeld heeft: Dark Souls is een actie-rpg die zich afspeelt in het zoveelste fantasy-universum met goblins en orks. Als je hem vergelijkt met andere grote rpg’s (zoals The Witcher en Fallout) schiet het verhaal tekort, maar blijken de vechtmechanismes bijzonder aardig. Op het eerste oog lijkt het simpele hack and slash, maar de strategische mogelijkheden blijken ein- deloos. Je hebt een haast onuitputtelijk wapenarsenaal ter beschikking.

Ook visueel is het spel de moeite waard. Het is gemaakt met een enorm oog voor detail en verrast steeds weer. Last but not least heeft de game ook nog leuke multiplayerop- ties. Zo kunnen gamers in el- kaars spel opduiken als spook. Om te helpen, of de ander juist af te slachten. Daarnaast zie je terwijl je door de wereld loopt het bloed van andere spelers die faalden, of kleine berichten die bijvoorbeeld tips bevatten.

https://www.youtube.com/watch?v=9cGCQ5YT_6k