Het is maar een getal: daten met een jongere vrouw

Verdiept in de Eppo op de achterbank van mijn vaders auto liet ik als kind de conversaties van mijn ouders voorin meestentijds volledig langs me heen waaien. Boeide niet. Dacht ik. Pas jaren later, eenmaal op volwassen leeftijd, besefte ik dat mijn geheugen de toch meer pikante gespreksonderwerpen had opgeslagen.

Mijn vroege jeugd speelde zich af in de late jaren 70, een tijd waarin partnerruil achter gesloten gordijnen geconsumeerd werd als alcohol ten tijde van de Drooglegging. Decennia later kan ik me nog altijd de woorden van mijn moeder herinneren die haar gekwetste ego tot uitdrukking brachten nadat een bevriend echtpaar voorzichtig bij mijn ouders had gehengeld naar een avondje PR. ‘Smeerlappen,’ lispelde ze afkeurend tegen mijn vader.

Een andere, veelvuldig terugkerende issue was Jan. Jan was succesvol, vermogend, reed in een snelle BMW 635CSi coupé en was volgens mijn moeder een onvervalste womanizer. Een gedateerd, anno nu weinig woke woord voor vrouwenliefhebber. Of jager-verzamelaar, voor mijn part. Jan wisselde nogal eens van vriendin, maar tot verbijstering van met name mijn moeder werden de dames steeds jonger. ‘Een normale vrouw van z’n eigen leeftijd kan hij niet krijgen,’ zei mijn moeder ooit over hem.

Evenwichtsoefening

Een mens wordt met de tijd milder. Misschien kwam het doordat Jan inmiddels uit hun kennissenkring was verdwenen. Doordat ze besefte dat ze zelf met een jongere man, mijn vader, was getrouwd. Of misschien doordat ik haar zoon was. Toen ik op gegeven moment, zo’n negen jaar geleden, met mijn nieuwe vriendin bij mijn ouders op bezoek ging, moet ze het leeftijdsverschil van onze gezichten hebben kunnen aflezen. Hoewel ik me communicatietechnisch van tevoren had voorbereid op een ingewikkelde verbale evenwichtsoefening met mijn moeder, gaf ze geen kik. Ook niet toen ze vernam dat er een gat van ruim veertien jaren tussen mijn vriendin en mij gaapte. ‘Het is maar een getal,’ zou ze me weken later aan de telefoon toevertrouwen.

‘Als jullie maar gelukkig zijn,’ had een ander cliché van m’n moeder kunnen zijn. En ja, gelukkig zijn mijn vriendin en ik nog altijd. Dat heeft natuurlijk meerdere oorzaken, maar de belangrijkste reden herhaal ik graag en vaak hardop tegen haar. Ze is beter in heel veel zaken dan ik.

Slagingskans

Voor de cijferfetisjisten: zo’n 4 procent van alle huwelijken kent een leeftijdsverschil van vijftien jaar of meer. In de meeste gevallen is de man ouder, in 0,27 procent is dit de vrouw. Volgens een onderzoek onder 3.000 mensen van de Emory University in Atlanta speelt leeftijdsverschil zeker een rol bij de slagingskans van een relatie. Hoe groter het verschil, hoe kleiner de kans dat de relatie zal beklijven.

Komt, aldus de studie, door het feit dat de partners uiteenlopende doelstellingen en interesses hebben in verschillende stadia van hun leven. Partners met een leeftijds- verschil van vijf jaar hebben 18 procent meer kans om uit elkaar te gaan dan partners van dezelfde leeftijd. Bij een leeftijdsverschil van tien jaar is dat 39 procent. Het goede nieuws is dat hoe langer twee mensen bij elkaar zijn, hoe kleiner de kans is op een scheiding. Wil je een en ander zelf berekenen? Er schijnt een formule te zijn voor de slagingskansen. Deel je eigen leeftijd door 2 en tel er 7 jaar bij. Dat is de minimumleeftijd van je eventuele partner die ‘perfect’ zou zijn voor jullie relatie.

Wetenschap

Wie echter een wetenschappelijk antwoord zoekt op leeftijdsverschillen tussen partners, komt niet heel veel verder. Een twaalf jaar oud onderzoek zegt wel dat vrouwen minder interesse in aanzienlijk jongere mannen vertonen. De antropologie verklaart wel de fundamentele belangen van vrouwen in bepaalde culturen waar oudere mannen sociale en economische voordelen kunnen hebben. Tegelijk zouden mannen jongere vrouwen in de vruchtbare leeftijd aantrekkelijk vinden. Daar worden we dus ook niet veel wijzer van.

Je opa is er

Ach, het zijn maar getallen. In het begin van jullie relatie drongen zich op bepaalde momenten wat vreugdegilletjes van opwinding op vanwege je jonge vriendin. Nam je haar met een trots gevoel mee naar allerlei ‘eerste ontmoetingen’, verjaardagen, bruiloften, begrafenissen. Op het werk ging het verhaal toch ook ongemerkt over van collega naar collega. ‘Jij hebt toch een veel jongere vriendin?’ kwam er soms onverwacht uit. Je vond dat stiekem best leuk. Maar tegelijk moest je ook kennismaken naar háár vriendenkring, die zonder uitzondering een jaar of vijftien jonger dan jij waren. Was je opeens die oude zak. Want tja. Het verschil blijft er altijd. Het getal is meedogenloos. Bij de notaris, als de paspoorten tevoorschijn komen. Of op de school van ons zoontje (tweede leg, klopt), die keer toen ik hem kwam ophalen. Zijn bijdehante klasgenootje riep tegen mijn zoon: ‘Je opa is er’.

Gelukkig zijn het de zeldzame momenten dat de zogenaamde sociale norm van de maatschappij voor het leeftijdsverschil tussen twee partners wordt blootgelegd. Voor de rest heb ik slechts een aantal kleine adviesjes aan mannen die een aanzienlijk jongere vriendin krijgen. Bereid je voor op een kinderwens, want de kans is groot dat die er is. Laat haar desgewenst onbelemmerd carrière maken. En verf nooit je haar.